Vietnam Classic 2017

Sinds 2010 organiseert Vredeseilanden sportieve én fondsenwervende mountainbike-evenementen, de Vredeseilanden Classics. Deze lente zet opnieuw een gemotiveerde groep sportievelingen na een jaar fondsenwerving, de kers op de taart met een 10-daagse fietstocht door Vietnam. Volg hier hun avonturen.

Donderdag 19 april 2017

En de vrouwen zagen dat het goed was…

We voelen ons weer 18 als we aankomen in ons jeugdhostel… Na het heerlijke avondeten in ons seafood resto worden we zorgvuldig afgezet door onze chauffeurs… Tijd voor een party op ons met kunstgras geplaveide rooftopbar en de zeer comfortabele autobanden als seats -zoveel zachter dan de stoelen in onze bus van die dag. Dank aan animator Bart die zorg droeg voor de romantische touch met muziek en kaarsjes en al…. Het werd ietsje later dan anders die nacht.

Vanochtend vroeg uit de veren…. Gelukkig werd er professioneel ingegrepen door een sterke vrouw in ons midden… Binh ontfermde zich over het bakken van onze eitjes, en ze smaakten. We moesten namelijk onze ferry halen om negen uur… maar helaas die ging niet… dussssssssss werd de kermiskoers van Ha Long Bay ingelast…speciaal voor ons talent Maarten! Vitamientjes werden bijgetankt op ons terras en daarna snel de ferry gepakt om 11u30. Wow, wat een view… totally impressed door dit UNESCO werelderfgoed… meer dan duizend eilanden, ieder genoemd naar hun eigen vorm. Zelfs onze heerlijke lunch werd hier even voor aan de kant geschoven en sommigen waren zo overdonderd, dat ze niet meer wisten waarvoor de stokjes te gebruiken. Of, lag het misschien aan de hitte?

Snel van de boot af op Cat Ba Island om onze laatste kilometers en hoogtemeters op onze fiets door te brengen…maar eerst nood aan een Pitspoespisstop…… Prachtige uitzichten, rotspaadjes en werkvrouwen die aan het asfalteren waren (de mannen zagen dat het goed was) brachten ons bij onze locatie voor de vrouwenfotoshoot….

De laatste kilometers herenigde het Vredeseilanden peloton zich om samen positief te stranden op Cat Ba beach…. de hete knuffels en mooie complimenten werden uitgewisseld ….het verse fruit de koude pintjes en een duik in zee in fietskledij maakten de finish memorabel….

De middag werd afgesloten met een partijtje beach soccer door de mannen op het strand, voorzien van enthousiast commentaar van Ignace “De Saedeleer”…en de vrouwen zagen dat het goed was….

Tot vanavond in de cocktailbar, Tom Cruise is er ook!

Wubbien & Marianne

Dinsdag 18 april 2017

Een dag vol variatie en verrassingen!

We werden wakker in onze idyllische bedjes – toch voor de romantische koppels – onder het geluid van een tropische regenbui, die gepaard ging met een concert van kwakende kikkers.Bert had gisteren iedereen al warm gemaakt voor een uitdagende fietstocht – een serieuze kuitenbijter. Hij heeft menig moeten teleurstellen (ondergetekende M niet bijgerekend) want de toestand van de route bleek bij een eerste verkenning meer op een skate route, helaas niet voorzien door Vredeseilanden. Zoals we Bert kennen, schudde hij onmiddellijk een alternatieve route uit zijn GPS.

Iedereen vertrok vol enthousiasme, maar wist niet dat er eerst een voetwassing voorzien was. Door de tropische regenbui was de rivier immers buiten haar oevers getreden. Onze tocht leidde ons via kleine bergdorpjes naar de grotten van Hua Ma. De sportievelingen die vandaag droomden van een kuitenbijter, werden beloond met de +500 trappen die ons tot diep in de grotten leidden. De techniekers onder ons zorgden voor het nodige licht en onze toekomstige aardrijkskunde leraar kon meteen al een eerste les geven.

Op terugweg naar onze homestay was voor sommigen de verleiding te groot om een steile beklimming links te laten liggen. Ze werden dan ook verrast met zicht op een mooie waterval. Zij wisten echter niet dat er hen ook nog een wilde waterval te wachten stond. De stroming van de rivier was immers nog sterker geworden. Meteen kregen de fietsen een flinke spoelbeurt.

Na een copieuze lunch werden we opgehaald voor een boottocht op het BaBé meer. Het zicht op het tropisch landschap vanuit de boot gaf ons een heel ander perspectief dan vanop de fiets. Een eerste stop bracht ons naar de “Blue Lagoon” waar Maarten en Bart heel dapper een plonsje in waagden. De markt ter plaatse leek echter niet zo uitnodigend. Wat meer succes had, was de trouwfotosessie bij de tweede stop op een klein rotseiland. Ook de duikkunsten van Bart en Maarten, Bert en Bruno werden vereeuwigd.

Eens terug in de homestay was het tijd om de koffers te pakken. Morgen nemen we de bus naar onze volgende idyllische bestemming: Halong Bay. Een nieuw avontuur wacht ons op.

Ann en Myriam

Maandag 17 april 2017

Voor de eerste keer werd de groep opgesplitst in verschillende communistische slaapplaatsen. Gedurende de nacht heeft het " cats en dogs" geregend. We kregen als ontbijt een lekkere rijstkom variatie...

Vertrek op de fiets in de regen, die tot ieders opluchting snel is opgehouden waardoor de kans op een "slippertje" merkelijk verminderde! Joepie!!

De ochtendrit was een uitdaging voor onze kuiten! Prachtige uitzichten waren de beloning voor de inspanning van een klimpercentage van 10 à 13 in het Karstgebergte. De "bolletjestrui", lees regencape, kregen we er op de top gratis bij (nvdr, zie foto hieronder).

Na de fouragepauze in het dal kondigde Bert opnieuw een lange klim aan. Oei dat belooft!!! Als gevolg werd een overheerlijke lunch "druppelsgewijs" verorberd . De gezouten nootjes gaven ons een nieuwe boost en vulde ieders zoutvoorraad aan. Dank u Bing!!

De zon was aanwezig tijdens ons namiddagtocht naar Ba Be! De afdalingen waren niet van de poes omwille van het slechte wegdek. Ondanks deze omstandigheden is iedereen heelhuids aangekomen en was Jane werkloos... Onderweg kregen we de kans om in een lokaal schooltje een optreden met dansende kinderen mee te maken. Enkele van ons waren nostalgisch en gingen ook het podium op in Vredeseilanden wielertenue (nvdr, zie video hieronder).

Ba Be is onze idyllische overnachtingsplaats voor 2 nachten bij " Mr Linh's Homestay". Let's enjoy!

K2 (Kaat en Katrien)

Zondag 16 april 2017

We ontwaakten in feeërieke muskietnetten aan de oever van een dampend meer, een paasdag kan slechter starten. De eigenaars van de homestay serveerden ons een heerlijk ontbijt, inclusief de eieren (geen chocolatten), pannenkoeken met honing en de voor de hand liggende noedels, verdronken in een soepke.

De tocht voerde ons meteen langs heuvelachtige postkaartlandschappen in “fifty shades of green”, bezaaid met de prachtige hutten van de Dao’s. We herkennen dit plaatselijk bergvolk aan hun prachtige kledij en donker gekleurde tanden (probleem voor Maarten, onze tandarts (nvdr zie foto hieronder!)).

Veel tijd voor foto-shooting was er niet want al snel kwam de eerste van de 3 cols van de dag in onze kuiten bijten. Dag 3 werd dus de eerste serieuze klimdag en meteen ook dag 1 voor de bezemwagen. Die zou in de namiddag zodanig bevraagd worden dat Too, de chauffeur, het stuur moest inleveren voor een fiets. Binh, onze lokale begeleidster, reed in zijn plaats onze 3 uitgebluste fietsvrienden naar Vinh Loc, het eindpunt van een zware maar onvergetelijke tocht.

Het was een warme, uitdagende dag die naast fysieke inspanningen ook zorgde voor de nodige technische averij. De (fiets)ketting van Marianne begaf het (women power!), Erwin reed lek (wij vermoeden opzettelijk), Peter (van Wubbien) trok zijn rem kapot (Peter: nooit remmen tijdens het dalen!) en Wubbien (van Peter) had een probleem met haar vork (hoewel ze hier nu met stokjes eet, zelfs tijdens de heerlijke picknick van vandaag).

Bij aankomst aan het hotel waren we over de rit, de omgeving en onze prestatie (mag ook wel eens!) even enthousiast als de honderden Vietnamezen, jong en oud, die ons heel de dag toejuichten.

Hoedje af voor het Vredeseilanden-team.

Het schijnt dat het morgen nog zwaarder zal zijn.

Jan en Ignace

Zaterdag 15 april 217

05:30 Hard bed, plasje doen van al het water drinken maar gelukkig nog eens omdraaien

06:30 Triiiing, triiiiing… wekker… joepie, dagje fietsen!

06:45 Billekes inwrijven met ass-cream

07:00 Roerei, havermout, koffie, … kortom batterijen opladen om er volop tegenaan te gaan

07:45 Zakken in de koffer, aluminium/carbon ros van stal halen, zonnecrème smeren

08:00 Iedereen controleert of zijn fietsmaatjes er zijn en het Vredeseilanden-peloton trekt zich op gang. Langs groene valleien en eindeloze lijstvelden worden de eerste kilometers gevreten.

9:30 We houden een eerste maal halt midden het natuurschoon. De jeep bevoorraadt ons met verse ananas (yummie! – de ananas smaakt hier zo fantastisch…) en bananen. We worden door enkele verkenners uit het dorp gespot en al gauw komt een delegatie van de lokale bevolking deze bonte bende aanschouwen: een groot jolijt!

10:06 In een ander onooglijk gehucht langs de route wordt ons gezelschap opgehouden door enkele enthousiaste Vietnam die zowaar de ‘geweldig lange blanke man’ onder ons (Bert) herkennen van een eerdere passage door hun dorp. Hun excitatie verraadt dat dit nog altijd een gespreksonderwerp binnen de gemeenschap is. Dit kan evenwel ook te maken hebben met de gevolgen van de rijstwijn die ze zichzelf al duidelijk enige tijd aan het opgieten waren. De rijstwijn (in plastic maatbekers) wordt al gauw aangerukt en we kunnen niet anders dan met deze vrolijke en olijke dorpsbewoners te toasten. De nog te malen kilometers noodzaken ons echter de tocht verder te zetten. Sommigen blijken door deze shot de volgende kilometers echter extra ‘sjoepel’ te pedaleren!

10:58 We naderen een dichter bevolkte zone en passeren een markt waar varkens voor consumptie van eigenaar verwisselen. Deze taferelen in combinatie met het geschreeuw van de zwijnen stellen ons gerust dat het met het dierenwelzijn in België nog niet zo slecht gesteld is…

11:36 45 km op de teller! Armen en benen hangen al vol stof, tijd om onze magen te spijzen. We krijgen een heerlijke maaltijd met lijst, groenten, soep, noedels, … voorgeschoteld. Naast ons liggen meervallen te spartelen in bassins met faience. Na een deugddoende maaltijd vliegen we er terug in. Hele dag Bergop, bergaf, snel, nog sneller, zweten, adem inhouden, aan de camelback zuigen, brommers en buffelvlaaien ontwijken, schakelen, remmen… Overal langs de weg roepen kinderen ons toe en lachen ze alsof er een peloton roze olifanten voorbijrijdt. “Hello! Hello! Hello!”.

13:28 Aankomst bij Cong Ty Co Phan, een bedrijf met Rainforest Allience label waar tee wordt geproduceerd en verwerkt. Met een glaasje thee en een koekje luisteren we aandachtig naar een toelichting door de CEO over de werking van het bedrijf en de theeproductie, waarna we een blik kunnen werpen op de installaties. Groene en zwarte tee kennen geen geheimen meer voor ons! Vervolgens begeven we ons naar de theeplantage waar Hai ons verder onderricht over de lokale flora, inclusief het maken van cosmetica uit plantagebomen en de risico’s van het gebruik van te weinig bladeren bij het schoonvegen van het achterwerk.

15u00 De laatste kilometers voeren ons langs prachtige off-road wegen naar de overnachtingsplaats, waar we rond 16u15 aankomen. Een supercharmante guest house met fabelachtig uitzicht over een meer met achterliggende heuvels doen onze pijnlijke spieren en derriere al vlug vergeten. Fiets kuisen, onszelf kuisen, heerlijk Vietnamees eten, rijstwijn drinken.

Slaapwel, tot morgen! Maarten en Adriaan

Vrijdag 14 april 2017

De eerste testkilometers van de in definitieve wording zijnde vormen ons dagprogramma.

Eergisteren reisden we met 18 Vredeseilandenbikers van West naar Oost, plaatselijke tijd 6 uur, BE-tijd 1 uur 's nachts, landden we in Hanoi. We worden verwelkomd in een quasi lege luchthaven door de grootste enthousiaste Vredeseilanden medewerker. Hij begeleidt ons naar de wachtende busjes die ons in twee uur naar het startpunt van de brengen.

Onderweg doen we de eerste indrukken op: fietsers zien we niet in Hanoi, andere, gemotoriseerde en polluserende tweewielers zich in Hanoi een weg banend in de ochtendspits door smog en overvolle staten, des te meer. Dat alles tegen een achtergrond van nieuwe rechttoe-rechtaan flatgebouwen en wegenwerken aan. We vergapen ons aan de Hanoiaanse mondmaskermode en inventiviteit inzake tweewielgebruik, tot het vervoer een transpalet, voor de Nederlanders, pompwagen, toe.

De busjes brengen ons naar een kitscherige dierentuin, place to be van the next generation in Hanoi. Voor ons meteen ook de ontmoetingsplaats met 10 andere deelnemers die eerder afreisden naar Vietnam en het zuidelijke deel al verkenden en hun enthousiasme meteen met ons deelden. De grote Vredeseilanden roerganger Bert, ontplooit ons in HoChiMing stijl het programma van de volgende dagen, om het simpel te houden, stelt hij, is het een programma van 7 (ontbijt) tot 7 (avondeten). We kijken elkaar wat verbaasd aan, “zien we er echt dom uit?’, maar we vergeven het hem.... Hij merkt onze verbazing op en voegt er aan toe “ Ja, en daar ga ik streng op zijn, de bedoeling is echt om op onze fiets te zitten om 8 uur.’ Tevens stelt hij ons de crew van vier voor: Binh, Hai, Trong en Son. Aansluitend genieten we het avondeten en kruipen we vroeg onder de wol, enfin katoenen laken.

’s Ochtend genieten we van een ongewoon lekker ontbijt met soep, rijst, noedels, munt, limoen ... en havermout voor diegenen die nog niet all the way Vietnamees durfden te gaan. We starten stipt om 8 uur en merken meteen dat we te weinig datacapaciteit in onze hoofden hebben om alle indrukken op te slaan. Zo die Bert dan toch gelijk hebben...

Smalle betonweggetjes, op en neer gaand, felgroene onbekende begroeiing maar een ons wel bekende lintbebouwing en locals die zich op hun beurt vergapen aan een onverwachte fietsersgroep. Nu omringd rudimentaire nieuwbouw ons, even later terug vriendelijke Vietnamezen, dan weer die overweldigende fauna, wegenbouwers, rijstvelden, marktkramers, een plaatselijk rund en uiteraard naar zonnemelk geurende fietsers, het is voor ons de meest gekende geur tussen een scala aan volledig nieuwe maar niet altijd verfrissende geuren

Aangekomen aan de Rode Rivier bereiken we via een single track paadje een overzetboot die we haast volledig vullen, op een paar... bromfietsers na. Geen Harold of Free Entreprise trauma hier, geen enkele toegangs”deur” wordt gesloten en dat bleek ook niet nodig...

Terug op de fiets, rijden we langsheen een berm met aan de ene zijde nieuwe huizen met opschrift “2012” of “2016,” aan de andere zijde zien we runderen vrachtwagens, voetgangers, brommerkes en 29 fietsers gaan er tussendoor.

Na 34 vlotte kilometers hebben we onze middagstopplaats bereikt, op een lekke band na hield niets ons tegen, mijn GPS geeft een gemiddelde snelheid aan van 19,3 km per uur... Aangekomen, worden we ingewijd in de Vietnamese geschiedenis voor diegenen die nog geen reisgids of internet consulteerden en vervolgens worden we gebriefd over het project dat Vredeseilanden, VECO, hier ondersteunt. Dat heeft alles te maken met gezondere voeding want om de snel groeiende stedelijke bevolking te spijzen worden momenteel veel te veel pesticides benut. Een kleine groep plaatselijke landbouwers respecteert hier een kwaliteitscharter zodat gezondere voeding kan aangeboden worden aan de steeds meer en meer bewuste stadsbewoners. We leren dat alle logistieke en commerciële activiteiten die gepaard gaan met voedselverzorging aan de stadsbewoners tekenen voor meer dan 30% van de eco foodprint van steden. In Hanoi werd recentelijk een fijnstofconcentratie gemeten die 20 maal hoger ligt dan de norm, reden waarom het ‘smart city denken’ hier eigenlijk al verder gaat dan in vele Europese steden, leren we. ‘s Middags waren we te gast bij een van de plaatselijke boeren die ons zijn hele huis aanbood als lunchaccommodatie en waar we zoveel eten aangeboden kregen dat we bij het aanzien van al het resterende eten zowaar een ongemakkelijk gevoel kregen. Hoefde niet, want de gastheer gaf aan dat hij vereerd was ons, wij die van zo ver kwamen en ons inzetten voor de voedselketen waar hij ook deel van uitmaakt , te mogen ontvangen.

Na de middagstop liet de temperatuur zich voor het eerst echt voelen , een blik op het GPS’je leerde ons dat die toch opgelopen was tot 36 graden en dat komt aan... Of dat ook de reden is waarom Jan pardoes op de onverharde weg belandt, en er gelukkigerwijze enkel een minuscuul schaafwondje aan overhoudt , weten we niet, maar we gunnen hem voorlopig het voordeel van de twijfel. Philippe rijdt een tweede keer lek maar met de hulp van Jane is hij zo terug op de fiets en voor de hele dag zijn er geen andere incidentjes te melden. Dus een mooi begin van ons fietsavontuur en morgen houden we Jens wel wat extra in de gaten om zeker te zijn dat hij toch geen punaises, voor de NL’ers: duimspijkers, voor de wielen van zijn pa strooit ...

Onze rit eindigt in het Quoc Dat hotel omstreeks 14.30 u. Bert geeft aan dat hij nog wat parcoursverkenning wil gaan doen om de eerste officiële versie van de nog aantrekkelijker te maken, Bruno, Bart, Ignace, Maarten, Jan, Adriaan en Peter vergezellen hem en zetten 40 km extra op hun teller. Een aantal andere deelnemers geniet van de rust in de benen in het hotel, anderen worden met de plaatselijk Tesla naar een geheel van 5 Boeddhistische tempels gereden en overwinnen er 499 treden up en ... evenveel down.

Het avondeten is nog beter dan het middageten, dus dat gaat hier in stijgende lijn, net als het parcours van morgen belooft te gaan.

Rik en Kris, voor het journaal van 14 april.