De laatste fietsdag was er eentje in Cat ba (HaLongBay)! Genieten van de sfeer en de zon zorgde ervoor dat er niemand tijd vond om een verslag neer te pennen.
Gelukkig kroop Bert in zijn pen voor zijn bedankingsspeech en dit had hij graag met ons gedeeld:
Vietnam, je maakte het ons niet echt makkelijk om je te ontdekken.. Je spoelde dijken weg en maakte van beken rivieren om ons peloton uit elkaar te proberen trekken. O Vietnam, wat een ervaring! Fietsen in een typhoon was zelfs voor deze bende een openbaring! Je moet weten, deze mensen hebben al vele waters doorzwommen Dus om ze te verrassen moesten we straf uit de hoek kommen. Toch kan ik je nu met trots vertellen : Je kreeg ons niet klein Meer zelfs, we vonden jou prachtig en genoten ervan bij jou te zijn. Maar.. kan ik je volgend jaar toch even bellen, om wat minder regen te bestellen?
De zesde fietsdag beloofde er eentje tussen rijstvelden te worden met prachtige zichten over brede valleien en op het einde van de tocht een bezoek aan de fiere boerinnen van Trac Van. De warme ontvangst bleef overeind, de zichten bleven in de sijpelende regen hangen en de rijstvelden werden grote vijvers. Heroïsche tocht, onvergetelijk!
De boeren ploegden voort en de bikers bleven vrolijk!
Na een intensieve avond en nacht voor dokter Wieze zijn alle gewonde soldaten opnieuw aan het front verschenen. Inclusief het slachtoffer van een nijdige val en het slachtoffer van zijn eigen stommiteiten, met een zonneslag tot gevolg. Maar een goede nachtrust doet wonderen. Iedereen opgelapt en wel aan de start van een rit die de annalen zal ingaan als de zondvloedrit. Met al onze gezamenlijke levenservaring als Flandriens, en die beslaat ondertussen vele eeuwen. Zo'n condities hebben we nog nooit meegemaakt, tot vandaag, de dag van Apocalyps Now.
Van bij de start in mist en felle regen, over de middag nog een schepje er bovenop, tot de arrivee met alle sluizen open. Met alle gevolgen vandien, rivieren die uit hun oevers treden, de straten overstroomd en iedereen tot de knieën en zelfs hoger, tot de b...llen in het water.
Gelukkig was Bert bij de pinken met het voorstel om een voorhoede onder het commando van ervaren luitenant Karel naar ons basecamp te sturen. Een taak die hij samen met zijn peloton voorbeeldig volbracht heeft. Chapeau daarvoor ! De rest van het peloton heeft de omliggende beweging gemaakt door de brousse, door modder en slijk. De rit is, gezien de extreme omstandigheden, nog vrij vlot verlopen, op een zeldzaam incident na van korporaal Peter V na. Tgv een kleine stuurfout. 'Was 't nu voir, in, of achter den bocht da'k moest frei'n, en me de voir- of achterfrein? 'T kan iedereen overkomen. Lap! Nog wa scha aan de carrosserie !' Maar nen echte Flandrien da pleuit nie ! En difficele, da marcheert oeik...
En na een laatste moeilijke passage door een holle weg / beek is de hele compagnie uitgeregend en wel ter bestemming geraakt. Hoe vettiger, hoe prettiger, zo hadden we het nog niet meegemaakt.
MVG, Karel, Rik & Carl
Iedereen “te vroeg” paraat voor een pittige fietsdag van 75km, 825 hm. Groepsfoto en weg waren we…..maar voor niet lang, want na 3km moesten we onze hoogste connecties raadplegen om door de wegversperring te fietsen.
Daarna begon al snel het off-road parcours inclusief Vietnam spoorwegen. Bijna elke 5 km rijden we langs of tussen kleine meren, lokale vijvers, grote waterplassen; water genoeg in Vietnam. In de dorpen verwelkomen ze ons met hun luide ‘hello’, en konden we zelfs fietsen tussen de lokale kermistenten. Tijdens de middagpauze werd het effekens serieus en kregen we een uiteenzetting door Mr Hi over hun groentenprojecten met lokale boeren ondersteund door Rikolto. Aangevuld met de geschiedenis van Vietnam, politieke situatie en economische toekomst. We vertrokken opnieuw in de hitte (40°), genoeg insmeren was de boodschap. Over het spoor gaan we zelfs op de boot om een rivier over te steken, heel vlot en zonder problemen konden we onze tocht verder afhaspelen.
Op één van mijn druppelmomenten maak ik kennis met Mr Hu, 80 jaar, 4 dochters, en sprak nog vloeiend frans (geleerd op school tijdens Franse bezetting). Een uniek moment om kennis te maken met de lokale bevolking. Onze Peter ruilde zijn helm met een Vietnamese versie maar had niet verwacht dat zijn hoofd zo snel zou opwarmen, dus hoofdmassage dringend nodig.
De apotheose van de dag was een kleine verrassing van onze leider Bert en hij presenteerde ons na 68km een klimmetje van 6 km – 430Hm – gemidd 12% stijgingspercentage.
Prachtig uitzicht en een fraai hotel deden deze pijn al snel verzachten.
Slaapwel Vlaanderen van Ann & Tony
De dag dat …
Ann, Anne en Griet … van druppelen ook een bezigheid voor vrouwen maakt
Bert … beslist dat we het traject voor de volgende Vredeseilanden trip mee helpen verkennen
Bernard … zich een blaar op de voet trapt
Barbel … de mannen leert manillen na een zware MTB dag
Carl … die zich doorleeft met de gastvrije lokale bevolking (hellooO)
Dirk … even aan de aandacht van Griet ontsnapt en zijn rugzak onderweg achterlaat
Frank … cameraman van dienst is
Frans … zijn olie op is
Griet … haar moederkloek rol opnieuw keurig opneemt
Guido … een lokale boerin met koe dwingt tot een foto in werkplunje
Herman … fier op de foto staat met hoofdsponsor vd dag Decoline en bekroond wordt tot secretaris van het dokterskabinet
Karel … meer fietst dan stapt en dag afsluit met een groot glas rijstwijn
Katia … de top 5 haalt bij de finish
Luc … ganse dag op zijn kleine plateau rijdt
Marc … punten scoort bij Katia
Miguel … eindelijk de benen van zijn vrouw masseert
Nicolas … zijn kozen aan de haak slaat en de energie efficiëntie van CTC tea corporation analyseert
Peter G … zijn BMC gekende kettingprobleem herdenkt
Peter DV … plat binnenliep en intelligente Engelse vragen stelt
Peter V … om 20.45u gaat slapen
Pieter en Steven … precies wat stiller zijn dan gisteren
Rik … zijn geliefkoosde ondergrond onder de wielen krijgt
Tony … weer zijn top MTB-dag beleeft
Walter … de lokale boer omschoolt tot car/MTB wash
Dokter Wiese … een spreekuur heeft met 10 visites
Wim … fier op de foto staat met hoofdsponsor vd dag Marie Jo
Noot : druppelen is wachtpost spelen op het MTB traject
uw verslaggever, Frank
De dagrit voorzag een tocht(je) van 75 km en 970hm. Bekijk het fotoverslag van Peter, Peter en Wim hieronder.
Bert staat op stiptheid en inderdaad, om 8 u staan we allen klaar om onze eerste fietsdag te starten. Maar... we rijden de paar meters en Luc heeft een lekke band. Terwijl die gerepareerd wordt houden de dames een fotoshoot om de mooie fietstruitjes, met de goed zichtbare sponsoren van vandaag, in de kijker te zetten. Tegelijkertijd tijd wordt een groepsfoto genomen.
We rijden op behoorlijk geasfalteerde wegen en de fietsroute stuurt ons tussen de rijstvelden. Blijkbaar heeft het hier veel geregend en ...weg fietspad. Het wordt dus ploeteren, in de modder, tot aan de weg. Voor velen van ons een déjà vu van onze laatste fietsdag in Nicaragua. We zien er dus allen even vuil uit, natte modderige schoenen en kousen, dit voor de rest van de dag.
De rijst die hier verbouwd wordt is "natte" teelt, een andere manier van rijstcultuur is droge" teelt". We merken al gauw dat het begint te stijgen, sommigen rijden super gezwind de helling op, anderen fietsen gewoon, nog anderen rijden traag maar gestaag, enkele trekken en duwen en houden hun fiets net recht, en sommigen stappen eventjes af en duwen hun fiets de helling op. Maar iedereen, op welke manier ook, komt boven en we hergroeperen. De volgwagen voorziet ons van lekkers (koeken, watermeloen, litchi's) en de drinkbussen worden gevuld. Ook hier moeten we heel veel drinken, heel belangrijk!
Bert heeft 2 opties: ofwel de weg volgen, of een shortcut via een onbekende route. Dit is een steil pad en niemand weet of dit doorloopt en hoe de ondergrond is. Een 14-tal avonturiers wagen zich daar aan, onder leiding van Marc C. De meerderheid volgt de weg, we zien verschillende kleuren van modder, van okergeel naar bruin en dan weer donker rood. De overvloedige regenval heeft erosie van de grond veroorzaakt, wegversmallingen, modder en stenen, grind, we komen alles tegen. De zon is eventjes weg, wolken komen in de plaats en we worden getrakteerd op een flinke regenbui. Jasjes worden uitgehaald, rugzakjes worden afgeschermd en we letten goed op in de afdaling. Het zijn echt buien, en opeens is de zon er terug. En als de zon er is krijgen we het heel warm (37° in volle zon) zeker in de lange en pittige klims.
Na 50km houden we halt om te lunchen.
De avonturiergroep deed amper 300 hoogtemeters op 15 km, waarvan de eerste zeven kilometers de meesten dit te voet deden. Dit zijn dus duidelijk minder hoogtemeters dan de andere groep.
Het is niet alleen een avonturiersgroep, ze hebben ook iets met de dieren. Op die tocht passeerden de fietsers een slapende waterbuffel. Passeerdigen op nauwelijks 10 cm van de mooie horens. Harde horens... Bijna was Marc heel wat kostbaars kwijt... De 2 groepen zijn weer samen.
Wat een luxe lunch: een warm schoteltje met rijst, soyascheuten, nootjes en vlees. Als dessertje lekker vers fruit. We hervatten onze rit met de totale groep en we merken al heel snel dat het stijgt en stijgt en blijft stijgen. Vele verkeersborden melden ons het stijgingspercentage van 10%, we hebben de illusie dat het dan maar neen hoor, een nieuw bord kondigt een nieuwe helling aan. Er wordt gepuft, gehijgd en gevloekt. De aannemer die de verkeersborden leverde met 10% helling heeft hier goed geld verdiend...
Op de top monsterden we een laatste keer elkaars fysieke paraatheid. Een kleine groep van een 10-tal durfal besloot om nog eens op verkenning te gaan in onontgonnen Vietnamese paden. Na een moordende single trail beklimming begon één van de mooiste afdalingen die we maar konden dromen. Kilometers en kilometers lichte afdaling in een onbeschrijfelijk mooi decor. Herman ! Kijk ook voor je wiel ! Te laat, het eerste dodelijke slachtoffer was een feit ! Herman kon dat jonge, onschuldige, niets vermoedende, frisse, mooie, kippetje niet meer ontwijken. Het draaide eventjes mee in zijn spaken, om dan te eindigen als klaar voor de wok van de avond.
Na dit intrieste moment, waarbij de noodzakelijke rouwbetuigingen over en weer gingen, werd op een ingetogen en sereen, doch toch wel stevig tempo de rest van de rit afgewerkt. Bert, vond nog een slijktrailtje waar we ons door worstelden, om dan te eindigen in Thanh Nha hotel. Ons afgebeulde lichamen konden wel een lekkere douche en wat lekker eten en drinken gebruiken.
De mooiste dag van de reis, 85 km, 1320 hm
Griet
Vertrokken op woensdag 4 oktober richting Hanoi met een natje en een droogje ter gelegenheid van twee feestneuzen Bärbel en Peter. Met de nodige tactiek en charmes, deze keer eerder van de heren dan de dames, de te zware bagages toch mee op de vlucht naar Vietnam (11h vlucht) en aansluitend nog een busreisje over de hobbelige wegen richting Ba Bé Lake. Na een lekkere lunch, fietsen in elkaar geknutseld en hop de fiets op met de grootste bende!
De achterblijvers genoten van een boottochtje op het meer en bezoek aan lokale tempels van de “MAC”. Kennisgemaakt met onze eerste slaapplaats : een homestay. De ligging is prachtig aan het Ba Bé Lake met zicht op meer en bergen erachter. De kamers zijn wel even wennen. We slapen op een ‘futon’, een heel dun hard matje. En de grote groep slaapt samen in slaapzaal. Wordt gezellig vannacht... De sfeer is alvast goed !
