Sulawesi Classic 2017

Voor de vierde maal trekt een gemotiveerde groep fietsers in de lente richting Sulawesi, Indonesië, tijdens de Vredeseilanden Classics. De kers op de taart na een jaar lang inzet voor Vredeseilanden. Volg hier hun avonturen.

Zaterdag 6 mei 2017

De laatste dag begon met wat zoekwerk om de juiste straatjes te vinden om Rantepoa te verlaten maar daarna, na enkele technisch ietwat uitdagendere afdalingen, reden we door een prachtig gebied met rijstvelden links en rechts en af en toe de nodige buffels.

Deze rit bracht ons naar enkele bezienswaardigheden waarbij we terug met de – voor ons onbegrijpbare - dodencultuur van Toraja werden geconfronteerd : een boom als laatste rustplaats van baby’s, grotten met de schedels van overledenen van verschillende generaties uit een familie en rotswanden met houten skulpturen die de doden laten herdenken.

Bij de middaglunch werden we ontvangen bij een weeshuis waarbij de kinderen een muziek en dansvoorstelling gaven onder begeleiding van de zeer trotse stichter ervan. Het gezang was traditioneel maar de muziek klonk ons herkenbaar (blijkt dat de tonen van ‘Broeder Jacob’ echt wel wereldwijd gekend zijn). De ganse groep werd meegetrokken in de sfeer van het dansen en al snel stonden we hand-in-hand de gekste dansbewegingen te maken met de kinderen.

In de namiddag reden we richting het eindpunt van deze zeer mooie en inspirerende reis. Maar spreekwoordelijk wegen de laatse loodjes het zwaarst en dat was vandaag dus ook zo. De laatse bergrit was een echte ‘kuitenbijter’, met een zeer stijle aankomst na een 4 kilometer lange eindklim met stijgingspercentages boven 12 procent.

Daarna was er uiteraard een moment van terechte felicitaties aan iedereen in de groep. We maakten daarbij de bedenking dat we gelukkig zonder ongevallen de reis hadden volbracht.

Rest ons vandaag nog de taak om onze fietsen proper in de dozen te krijgen, onszelf op te frissen, te dineren en ons klaar te maken voor de nachtelijke bustrip naar de luchthaven van Makassar.

Vrijdag 5 mei 2017

Vanuit Rantepao starten we voor een sublieme rondrit in Torajaland. De dag voordien hadden we al beseft dat Toraja een andere wereld is . - ten eerste heb je de prachtige Torajahuizen - ten tweede: de rijstvelden zijn nog groener dan in Zuid-Sulawesi - ten derde: de honden blaffen minder - ten vierde: de DJ maakt ons niet meer om 4.30u wakker vanuit zijn minaret - ten vijfde: de viscositeit van mijn urine is groterm, tis te zeggen, tis bijna confituur (nvdr: het wordt tijd dat we de pipi test eens doen om te kijken wie er meer moet drinken)

Voor de lunch werden we verwelkomd door een familie van koffieboeren waar VECO mee samen werkt die ons een rondleiding van hun Torajahuis met 64 buffelhoorns aan de voorgevel gaf. Bij een tussenstop hadden we de unieke kans een familie te bezoeken waar een overledene reeds twee jaar opgebaard lag. Indien we komen te overlijden, zijn we er zeker van dat varkensgebraad, braadworsten en Hoegaarden wordt opgediend. Bij de lange afdaling terug naar het hotel zijn de valpartijen van Guy en Simon gelukkig zonder gevolgen gebleven (nvdr: een klein vermoede dat elk jaar iemand de grond gekust heeft op dit stuk). Ik wou zelfs durven zeggen, het fietskostuum van Guy was na de valpartij eleganter dan voordien.

De avond was de meest succesvolle avond van deze reis. We hadden de dansvoorstelling van de dames in traditionele kledij. Als tegenzet organiseerden enkele mannen een karaokeavond in een lokale pub. Op Dancing Queen van ABBA werd luidkeels gezongen en gedanst. Algemene conclusie van deze dag : 100 % geslaagd !

Verslag : Filip en Pia

Donderdag 4 mei 2017

Dag 4 : Koninginnenrit 86 km en 1470 hm Na een schitterende nacht bij de plaatselijke boeren, waar men sliep in de living, keuken of slaapkamer, was iedereen om 6.30 uur klaar om erin te vliegen. Iedereen had zich gefocust op de hellingen, maar de aanloop viel voor bepaalden reeds goed tegen : meerdere valpartijen met gescheurde broek, verstuikte pols, en ook den diaree heeft toegeslaan in het peleton. Wederom is Luc het slachtoffer van de dag.

Eens de modder achter ons lag, was de aanloop naar de bergen genieten van het landschap . Een klim van 2 km met stijgingspercentages van 25 a 30 % was de eerste uitdaging van de dag. Buiten de outstanding fietsers Stijn en Simon waren de Diva`s heel actief met Benedicte als plaatselijke berggeit . Opnieuw kwamen we terecht in een compleet andere natuur. We voelden ons volledig omringd door een tropisch regenwoud. Zoals het in een tropisch woud hoort, hebben wij volop kunnen genieten van een tropische regenbui dat voor iedereen al s een godsgeschenk uit de hemel kwam. Halverwege de plaatselijke Mont Ventoux kon iedereen opnieuw genieten van een gevarieerd Walking Dinner Buffet van rijst, kip, noedels, kroepoek en groentjes. Na deze versterking van de innerlijke mens was iedereen gemotiveerd om de top te bereiken en nieuwsgierig naar het fascinerende Torajaland.

Tijdens de snelle afdaling was iedereen volop aan het genieten van een andere sfeer, gebouwen, dieren en rijstvelden waarvan het gras groener is dan groen. De laaste 30 km van de dag waren adembenemend . Aangekomen in het hotel in Rantepao had het team een leuke verassing – Bintang for everybody. Na het kuisen van de fietsen, het ledigen van de Bintangs, plaatselijke massage en een ander Walking Dinner Buffet met ……..…. kruipt iedereen voldaan en moe onder de dekens om te dromen van de mummies en andere lugubere rituelen van Torajaland. Good Night.

Barth en Guy

Woensdag 3 mei 2017

Er was vandaag geen internetverbinding, dus is het nog even wachten op het verslag!

Update 4 mei 2017 12:53:

Het verslag! Na een stormachtige nacht stonden we op. Ochtendstond heeft goud in de mond, maar hier is het zoals gewoonlijk nasi goring, noedels en eitjes. Lekker! De weergoden zijn ons goedgezind want tegen dat Gert het startschot kan geven, is het droog en hangen er opklaringen in de lucht.

Op naar het partnerprogramma waar Rudi ons wegwijs maakt in het chocolade maken. Geert voorziet zich van de nodige voorraden om thuis te experimenteren. Naar het schijnt is iedereen uitgenodigd. Enkele kilometers verder houden we alweer halt en is het tijd om onze eigenste cacaoboom in de grond te steken. Ernaast een zeer officieel bordje met onze naam. En glunderen dat we doen voor de foto en video. Benedicte en Ingrid gaan ook nog op de foto met boompjes van enkele vrienden die vorig jaar hetzelfde deden. Erna leert Mustamin ons oudere cacaobomen te enten op jonge boompjes om zo de opbrengst te verhogen. Daarna, WAUW !!!

5 fantastisch uitgedoste meisjes wachten ons al dansend op het dorpsplein op. Een hele delegatie staat klaar om ons te ontvangen. Nadat we allemaal een prachtige Sarong om de nek krijgen, is het tijd voor het officiële gedeelte. Na een hele resem speeches van onder andere de VROUWELIJKE voorzitster van de coöperatie, volgt een heerlijke lunch. Geert kan zijn hart ophalen, eindelijk zijn lievelingsgerecht: Ikan Lumba-lumba Goreng (gebakken dolfijn).

In de namiddag volgt een sublieme single track met de nodige modder door de cacaoplantages. Stijn en Bart vinden het aan de warme kant en besluiten met fiets en al een duikje te nemen. Een met krokodillen geinfesteerde rivier verspert de weg tussen ons en de slaapplaats. Nog een stukje omrijden dus over een zware modderstrook waar iedereen (of toch bijna iedereen) de grond meermaals kust en we zijn er. Vol modder en blauwe plekken, maar voldaan. De Dambo Pisang, gebakken gedroogde banaan, staat ons al op te wachten, overheerlijk!

Na het wassen van de fietsen worden we aan onze gastfamilie voorgesteld. Vannacht slapen we bij de mensen thuis in Lawewe. Stijn en Dirk kiezen voor het prinsessenbed en Simon koos voor het iets coolere spidermanbed. De lokale ladies hebben er weer hun werk van gemaakt en we ontdekken Dabu-dabu, een tomaten-delicatesse. Sofie ontdekt ook nog een heel pikant groen pepertje tussen de tomaten, maar ze was gewaarschuwd en dus geen medelijden.

Na een korte, wifi-vrije en misschien daardoor heel gezellige avond zoekt iedereen zijn bed of matje op voor een zweterige nacht zonder airco maar met des te meer muggen.

Op naar morgen! Sofie en Simon

Dinsdag 2 mei 2017

Om 6u wake-up en stevig ontbijt aan de rand van het zwembad. Om 7 u zijn we vertrekkensklaar. De dames zorgen voor een primeur door de eerste Haka te doen voor Vredeseilanden . De toon is gezet voor de rest van de dag: onderweg nemen we de groepsfoto met prachtige uitzicht op de savanne en het achterliggende gebergte. Na wat bochtige single-tracks op het plateau stoppen we voor een bedrijfsbezoek aan “Beaulieu afdeling Celebes” waar thuisweefsters mooie stoffen weven. Is hier het nieuwe Texas van Sulawesi in de maak? Onderweg veel koeien gezien, die ons verwonderd aanstaarden, en de meeste bikers deden verlangen naar een goeie steak in plaats van de ‘rijst en kip’.

Het bioritme van de bikers wordt op de proef gesteld: om 9.30u lunch – de best bereide maaltijd van de week tot zo ver.
De vakkundigheid van Simon is ons vandaag goed van pas gekomen: 2 lekke melkbanden en een kapotte ketting. Voor het aanvatten van de zwaarste modderstrook (remember edition 2016) zorgde L’ami du group voor een verkleed intermezzo met een locale werfleider.
We waren verwittigd maar het was zwaarder dan verwacht, de compacte klei maakte van onze fietsen rijdende kunstwerken. Bij aankomst deden de frisse Bintangs deugd, die de geoliede organisatie had klaarstaan. Daar hebben we onszelf en onze fietsen in wasteilen schoongemaakt . Het wassen van de fietsen was een zwaardere klus dan verwacht, waardoor een opbod ontstond om ze te laten kuisen door de locale mensen. De hele familie werd achteraf door ons getracteerd met een ijsje van de cremekarre.

Om morgen dichter bij de cacaovelden te kunnen fietsen, moesten we nog een busrit van 4 uur die uiteindelijk 6 uur werd, ondergaan. Gelukkig hadden we een stop in de locale Aldi, met alweer een fotosessie van onze macho’s met de schone kassiersters. Na een blitsbezoek aan de lokale chocoladewinkel (medewerking met Vredeseilanden), hebben we terug de avond afgesloten met kip, rijst en geen Bintang.

Maandag 1 mei 2017

1 Mei, dag van de Arbeid. En arbeid zal ons deel zijn vandaag. Op het programma: de proloog van onze fietstocht door Zuid-Sulawesi. Om 04u had de mouezzine ons al ferm liggen: nog twee uur slaap voor de boeg maar toch was iedereen al wakker. En de rondscharrelende hanen maakten om 05 iedereen die terug was kunnen inslapen toch nog eens even wakker. Na 5 kilometer was al duidelijk waarvoor we gekomen waren: fietsen tussen adembenemede vergezichten met diepgroene rijstvelden, irrigatiekanalen, bananenbomen tegen een achtergrond van palmbomen en groene heuvels. Je kent die prentjes: exact dat.

Een variatie van kleine asfaltwegen, grindwegen en hier en daar wat meer hobbelige stroken met grote stenen. Voor ons flandriens … een koud kunstje. Rond 11u, tijd voor een aangename lunch met rijst en groenten bij de plaatselijke bevolking. Na de middag passeerden we heel wat boerenhuizen waar de versgeoogste rijst en de reeds gefermenteerde cacaobonen lagen te drogen op grote matten, op straat. We zwaaiden terug naar iedereen die ons welkom heette en kregen soms gezelschap van een aantal kinderen die een stukje meefietsten.

Net toen we toekwamen op de eindbestemming van deze dag, was weer daar: de mouezzine. Right on time. Een douche, een frisse duik in het zwembad en even een kijkje nemen op de overdekte markt waar we omtdekten waar de kippevleugels vandaan komen. En daarna de boot in, op weg naar een groot meer waar vissers ons verwelkomden in hun floating house. Denk even: een zwoele zomeravond, een laagstaande zon, over het oppervlak scherende zwaluwen en een fris windje door de snelheid van de boot. We kregen heerlijke thee en pisang goreng, vrij vertaald: banaanbeignets.

We sloten de dag af in een kitcherig restaurantje met alweer rijst en groenten, en vers gegrilde dorade. No chicken today. En nu tijd voor Bintang.

Verslag door Geert en Dirk.

Zondag 30 april 2017

Na het ontbijt en na een bustocht van een uur of vier door het drukke Makassar en langs de eerste rijstvelden arriveerden we in de vroege namiddag in Soppeng.
Een stevige rijst-lunch en we konden beginnen aan het ineensteken van de fietsen. Met de professionele assistentie van Simon was dit in no-time geklaard en konden we aan een eerste proefrit beginnen. We konden ondertussen ook wennen aan de temperatuur, de vochtigheid en het links rijden. De vriendelijke bevolking wuifde ons enthousiast toe. Onze inspanning van vandaag werd beloond met gekoelde Bintang.

Na Gert’s druppelinitiatie zijn we nu klaar voor de eerste etappe door Sulawesi.

Quote of the day van Thomas : ik zweet in mijn bier.