Kilimanjaro Classic 2017 oktober

Kilimanjaro Classic 2017 oktober

08/09/2017
Dries Aelter
Dries Aelter
Coördinator West-Vlaanderen en Rikolto Classics
0491/37.14.57
Infomoment Kilimanjaro Classic 2018

Infomoment Kilimanjaro Classic 2018

Voel je de kriebels in je buik? Zelf zin om het avontuur aan te gaan? Kom dan zeker eens langs op ons infomoment.

Infomoment 17 oktober 2017 om 19u30 in Blijde Inkomststraat 50 te Leuven

Dag 6 - giraffen en antilopen

Samen met de eerste zonnestralen stonden we op voor onze laatste fietsdag op de Kili. We werden verwelkomd met een prachtig uitzicht op deze magische berg. Na een snelle hap vertrokken we met een klein hartje want het zou een loodzware rit van 90km worden met een stevige klim tot aan de finish. Na een pittige 20 km fietsten we door het reservaat ‘Enduiment’. We speurden de horizon af en al snel zagen we een aantal giraffen en antilopen. De wind en bijhorende stofwolken rukten steeds meer op en geregeld reden we ons vast in een zandstrook. De middagstop was al even winderig en toen volgde de zware rit richting Simba Farm. In peloton baanden we ons een weg door de stevige tegenwind. Door een goede samenwerking bereikten we de stopplaats ‘Tinga Tinga’.
De laatste 20km passeerden we nog een kudde zebra’s en met de dames op kop bereikten we als één team de eindmeet van deze onvergetelijke koninginnenrit. Vol stof en volledig uitgeput werden we verwelkomd op Simba Farm met een drankje en een hapje, gevolgd door een duik in het zwembad. De avond werd ingezet met een heerlijke barbecue. Marc Blacket, de directeur van VECO/Rikolto East Africa, gaf ons een inspirerende speech over het nieuwe Vredeseilanden/rikolto gevolgd door een dikke dankjewel aan Kissoyi (ondersteuning vanuit veco tanzania), Andreas (de fietsenmaker), Stef (co-begeleider), de chauffeurs …., Jan de dokter en natuurlijk Dries himself. Aan het kampvuur dronken, keuvelden en zongen we tot in de vroege uurtjes…. De volgende dag was het tijd om de fietsen weer in de dozen te steken. We genoten nog van een rustige voormiddag. En toen was het tijd om richting luchthaven te vertrekken.

Maarten en An

Dag 5 - "double D" stoomt iedereen klaar

Dag 5 aka fietsdag 4! Op het menu 55km en 1500 hoogtemeters, na de briefing gisteravond bleek het een 4-gangenmenu te worden met 4x een nijdige helling, dat beloofde… ’s Ochtends zorgde “double D” (Drillmeister Dries) er traditioneel voor dat iedereen op tijd klaar stond op de fiets. Even tradtioneel lukte dit net niet en vertrokken we met een kwartiertje vertraging. De aanvang was ideaal na de rustdag: enkele kms lichtjes vals plat slingerend over een smal paadje. Stramme spieren konden losgewerkt worden en iedereen was opgewarmd toen plots..bam! een muur opdook. Zo eentje als in Geraardsbergen, maar dan met rotsstenen en zanderige ondergrond. Iedereen op de allerkleinste versnelling en maar molentjes draaien! Het bleek de voorbode van een voormiddag met nog enkele van die monsters, maar ook met schitterende afdalingen tussen bananenbomen, in een landschap dat toch weer nèt iets anders was dan de voorbije dagen. Na de middagpauze, waarbij toch opvallend veel oogjes even toevielen, werkte we de laatste 20km vlotjes af om in ons hotel in Tarakea te besluiten dat het mooi geweest was en wij, maar vooral de prospectoren dat weer heeeel goed hadden gedaan. En dan nu.. op “restaurant” ;-) Uw Yvan De Vadder voor één dag: Jona

Dag 4 - Let's take it very easy

Dag 4 : Let’s take it easy, very easy…. Dat was het motto van de dag. Het begon met wat wij ‘uitslapen’ noemen… Gewoon wakker worden op het ritme van het echte afrika. De tent wordt warmer, de zon komt op, de apen roepen in de verte. Bij het openritsen van de tent komt een droog, warm windje te tegemoet en zien we in de verte de aller-Kilimanjaro. Magisch momentje. We maken ons, weerom op een afrikaans tempo, klaar voor een so-called ‘spanish breakfast’ aangevuld met ananas, watermeloen, banaantjes (of course) én zicht op het stuwmeer Chala. Na het ontbijt wacht een 'walking safari' voor de liefhebbers. Het werd een mooie wandeling door een rivierbedding, langs kraters…. En dit alles begeleid door zeer zwijgzame gidsen. Het leek wel een stille retraite. Na de lekkere lunch kozen enkele fanatiekelingen om toch nog even de beentjes los te rijden. Anderen daalden af naar het meer, voor een zwemmeke, een tochtje in de kajaks of een goed boek op een rots aan de oever. Als je hier niet zen van wordt… Apéro met een frisse Kilimanjaro, nog een stevig diner en dan zijn we helemaal klaar voor de 3 pittige dagen die eraan komen. We kijken ernaar uit!

Dag 3 - de Midlife Bikers

Wekker van dienst: KERKKLOKKEN van Tema Uur: 5:30 Mama Afrika had ons weer een lekker ontbijt voorgeschoteld en daarna warempel op tijd vertrokken voor een kort maar pittig tochtje naar het passievrucht programma van VECO –BELGIUM / Vredeseilanden. De chairman and president himself of local agriculture program of the department of silimanjoro and the hole of east Africa, hebben ons op onnavolgbare wijze haarfijn het programma uitgelegd. Terug op fiets gesprongen en na veel ups-and-downs aangekomen in hele/gele tent (lees in west vlaams) waar lekkere frietjes met kip ons stonden op te wachten. Na een deugddoende siësta vertrokken voor de laatste 24 km van de dag. De eerste 9 over golvend asfalt, daarna een spectaculaire singletrack downhill. Het beste van de dag moest toch nog komen; onze slaapplaats aan Lake chala op de grens met Kenia. Ons schrijverstalent laat niet toe te beschrijven hoe idyllisch de lodges met strodaken aan het azuurblauwe kratermeer opdoken bij aankomst. Zeer spijtig dat we morgen rustdag hebben en onze dag moeten vullen met kajakken, zwemmen en foot-safari…..

Tot zover ons beknopt verslag van de MIDLIFE BIKERS

Dag 1 & 2 - alle remmen los

Dag 2: wekkertje gezet om 6u30, om zeker vertrekkensklaar te zijn om 8u. Ontbijt met pannenkoeken, oliebollen van rijstmeel, fruit en een heerlijk kopje oploskoffie. Meer moet dat niet zijn. En om 8u04 alle remmen los… Na ongeveer 6km houden we onze eerste stop: een prachtig zicht op een groot meer, waar we de verplichte groepsfoto maken. Een mooiere plek kunnen we ons niet inbeelden. Langs het meer gaat het verder op en af, een real MTBparcours dat vaak op een funpark lijkt. We passeren Afrikaanse dorpen met de typische Afrikaanse ambiance: muziek, eenvoudige winkeltjes waar je frisdrank kan kopen, kleurrijke vrouwen met hout en emmers op hun hoofd, en veel nieuwsgierig kinderen die de straat oplopen om ons “Jambo” toe te roepen. Zo enthousiast als de kinderen bij ons die uitbundig naar de koers gaan kijken. Een aparte ervaring. Heel bijzonder! Onze weg vervolgt langs het meer waar geiten en koeien in kuddes de weg oversteken. Nu ja, weg: een spoor in het zand dat duidelijk maakt dat je op de juiste track zit.

Dan komt het eerste echte Vredeseilanden-moment: we passeren langs een irrigatieproject waar mais en orka worden geteeld, mogelijk gemaakt door het water van een rivier 1,7 km verderop. Orka is een kleine groente die lijkt op een kleine, groene, pikante paprika. Vergelijk het met de paprika die je bij ons bij de shoarma krijgt. Alleen is deze groente niet pikant en kauwt het zo’n beetje als een komkommer. Vredeseilanden probeert via irrigatie de efficiëntie van de landbouw te verhogen door de productie van groenten en fruit te verlengen over het hele jaar. Zo kunnen de boeren ook buiten het seizoen rekenen opbrengsten van hun arbeid. Dan rijden we door naar Moshi en zien we het landschap drastisch veranderen. De eerste twee dagen rijden we door een door landschap en veel zand. Nu rijden we door een groene oase met veel leven en activiteit. Moshi zelf is een drukke stad met winkels, kraampjes, de Typisch Afrikaanse chaos met veel verkeer. Vlak voorbij de stad Moshi begint het hoogtepunt van de dag. Letterlijk, want de laatste 10km moeten we 650 meter stijgen.

De realiteit: er doemt een muur met een stijgingspercentages tot 17% en meer. Onze begeleider vergelijkt het met de beklimming van de Kemmelberg. Maar dan wel 10km lang. Alstublieft! Onderweg passeren kleine dorpjes waar je af en toe kerkelijke gezangen hoort. Kinderen in uniform lopen door de straat en zwaaien, roepen en lachen je toe. Sommigen lopen mee en een enkeling trekt zijn stoute schoenen aan en trekt een van ons aan haar fiets achteruit. Dat is niet de bedoeling… We hijsen ons via de rode zandweg omhoog, passeren bananenplantages en hopen dat het einde van onze lijdensweg in zicht is. Hard labour met prachtige taferelen. En we weten dat de beloning op ons wacht in de vorm van een fles van 500ml: het lekkere Kilimanjarobier.

We slapen vannacht in de sacristie van de plaatselijke kerk. Ons avondeten bestaat uit rijst, spinazie, kip en komkommer. En de Kilimanjaro vloeit rijkelijk. Hopelijk zie we hem morgen in het echt.

Freddy, Stijn, Karsten