[Kassaticket Confessions] Een blik in de winkelkar van Els Craessaerts

Onze winkelkar duurzamer vullen: onderzoek leert dat we het allemaal wel willen, maar er moeilijk in slagen. In onze reeks Kassaticket Confessions gluren we mee in de winkelkar van goedmenende consumenten. Kan je de idealen van Els aflezen aan haar kassaticket? Of is ook zij toch meer dan haar kassaticket?

Ja! Tijdens de lockdown deed ik mijn inkopen uitsluitend in de lokale supermarkt. Toen de maatregelen versoepelden, ben ik dat blijven doen. Vóór de coronacrisis werkte ik nooit van thuis uit, nu enkele dagen per week. Als ik mijn werkcomputer ’s avonds afsluit, hoef ik bij wijze van spreken mijn stoel maar om te draaien en sta ik al aan het kookfornuis om het avondeten klaar te maken. Met meer tijd en goesting!

Duurzame voeding betekent voor mij op de eerste plaats gezonde voeding. Da’s niet alleen evenwichtige voeding – met weinig verzadigde vetten en suiker -, maar ook fruit en groenten gekweekt zonder pesticiden. Mijn voorkeur gaat dan ook uit naar biologische groenten en fruit. Ik koop groente en fruit ook zelden voorverpakt. Da’s niet alleen beter voor het milieu, ik kan ook zelf de grootte, het aantal en de rijpheid bepalen van mijn appels, courgettes, enz. Het is ook niet nodig om voor elk stukje fruit of groente dat je koopt een papieren zakje te nemen.

Ik zou eigenlijk veel meer bioproducten willen kopen, maar dan moet het aanbod in mijn lokale supermarkt groter worden én de prijzen wat lager. De biowinkel heb ik wel al eens overwogen, maar ik geef eerlijk toe dat het een beetje te veel moeite en tijd vraagt om alleen voor mezelf daar ook nog eens naar toe te gaan, en dan kost het mij ook nog eens meer. Maar ik besef dat dit een kwestie van prioriteiten is.

Bioproducten en gezonde producten goedkoper maken. Op dat vlak is er nog heel wat werk aan de winkel. Wat ook zou helpen zijn duidelijkere voedseletiketten zodat verborgen suikers of additieven onmiddellijk opvallen. Ik ben fan van de Nutri-Score. Dat label helpt mij echt om gezondere keuzes te maken. Er zijn nu nog te weinig producten die het label dragen. Ik zou blij zijn mochten ze het verplichten. Dan zou een gezonde keuze maken in de winkel voor iedereen veel logischer kunnen worden.

Het vraagt wat extra inspanningen, maar het kan zeker. Ik eet de laatste jaren sowieso veel minder vlees, hoogstens drie keer per week, en dan meestal een stukje kip, mager rundsvlees of soms al eens een vegetarisch worstje. In de pasta’s die ik klaarmaak zit nooit gehakt, en dat doet niets af aan de smaak. Als je de paprika’s, pepers, courgetteslierten beetgaar klaarmaakt en niet ‘plat kookt’, hebben ze zoveel meer smaak. En de saus met de kruiden maakt het gerecht helemaal af.

Chocolade! Elke dag geniet ik van mijn tabletje chocolade van 10 gram. Ik koop ze ook alleen in dat formaat, want bij een groot tablet is de verleiding voor mij te groot om ‘per ongeluk’ een groter stuk af te breken of nog een stukje extra te nemen. Het pak is toch al open… Bananen staan ook steevast op mijn boodschappenlijstje. Als de fairtrade bananen te rijp of nog te groen zijn, neem ik er toch andere, ook al is dat niet zo goed voor het milieu.

Oh ja, en zoet beleg voor ’s morgens op mijn boterham, zoals peperkoek of speculaas! Op die producten staat nog geen Nutri Score vermeld. Wat niet weet, niet deert, denk ik dan. Begrijp je nu waarom het goed zou zijn dat de Nutri Score verplicht wordt? ;-)