[Kassaticket Confessions] Een blik in de winkelkar van collega Hannelore

Onze winkelkar duurzamer vullen: onderzoek leert dat we het allemaal wel willen, maar er moeilijk in slagen. In onze reeks Kassaticket Confessions gluren we mee in de winkelkar van goedmenende consumenten. Kan je de idealen van collega Hannelore aflezen aan haar kassaticket? Of is ook zij toch meer dan haar kassaticket?

Een beetje wel ja. In het begin van de lockdown stond er geen rem op chips en andere aperitiefhapjes. Ik koop ook wat meer merkproducten en duurdere kazen voor bij het brood, bijvoorbeeld. Luxueuzer betekent voor sommige producten ook vaker de bio-variant bij ons (zalm bijvoorbeeld).

We halen nog steeds onze groenten bij de CSA-boerderij, maar daar is momenteel het aanbod wat minimaal. Voor de rest van onze aankopen gaan we vooral naar de Delhaize. Af en toe gaan we naar een kleinere biowinkel voor speciallekes: brood, veggiebeleg,… Meer dan anders, want wij hebben iets meer tijd nu!

Voor verse groenten en fruit let ik op de seizoenen. Daarnaast let ik op labels (soms bio, soms fairtrade, soms beide), en dat lijstje breid ik gestaag uit.

Duurzaamheid betekent voor mij: eten dat zo weinig mogelijk schade toebrengt. Aan de natuur, door het type landbouw, transport,... En aan de mensen die ervoor zorgen, eerlijke prijzen, goede werkomstandigheden,... Gezondheid speelt een rol, maar in mindere mate. Ik ben wel bezorgd om allerhande rommel die in veel voeding zit: bewaarmiddelen, pesticiden, smaakversterkers, overmatig zout of suiker.

De basis voor mijn keuzes is… een beetje bij de basis blijven. Weinig verwerkte producten of zaken waar allerlei extra aan toegevoegd is. Yoghurt met suiker, confituurtjes of smaakjes laat ik bijvoorbeeld standaard links liggen. Daarbij probeer ik een mix te zoeken tussen ‘gewoon’ en ‘bio- of Fairtrade- gelabelde producten.

In grote lijnen wel. Voor verse groenten en fruit let ik op de seizoenen. Daarnaast let ik op labels (soms bio, soms fairtrade, soms beide), en dat lijstje breid ik gestaag uit. Waar ik de mist in ga, is bij die typische ‘blij-makers’ – en dat zijn soms de duurzame, maar even vaak de minder duurzame varianten… Daar waar het qua smaak teveel voelt als een zelfopoffering en strenge discipline vraagt om me te ‘beperken’ tot de duurzame versies.

Bij pasta is de bio-versie vaak een pak smaakvoller, en daar voelt het als een luxe. Vis is dan weer absurd duur in de biovariant, waardoor ik het gewoon minder koop. Ook goed, zeker?

Op sommige kassaticketjes lijken de gelabelde producten eerder een setje ‘goede bedoelingen’ waarmee ik alle andere keuzes wat probeer goed te maken. Misschien zit mijn grootste inspanning wel in het niet kopen van heel wat producten. Er is gewoon heeeel veel dat ik niet meer zou overwegen te kopen, of toch slechts zeer zelden.

• Seizoensproducten zeer prominent positioneren en zorgen dat ze de ‘meerderheid’ van het aanbod uitmaken.
• Gelabelde producten de beste plek op het schap geven.
• De minimumstandaarden op vlak van correcte prijzen, ecologische voetafdruk en arbeidsomstandigheden optrekken. Minder zichtbaar voor de klant, maar wel heel impactvol, lijkt me.

Jazeker! Al leg ik de lat ook niet heel erg hoog. De truc voor mij is om niet te streng te zijn voor enkele ‘klassiekers’. Paprika met gehakt in de oven? Ik maak er geen vegetarisch gehakt van, zelfs geen gevogelte. Maar ik let er wel op dat het bio is en dat ik het alleen maak als de paprika dichtbij huis geoogst wordt.

Nieuwe dingen die ik uitprobeer zullen wel bijna altijd uit een vegetarisch of seizoensbewust kookboek komen. Zo zorg ik dat ik met nieuwe vaste waarden sowieso al goed zit…

Beleg!

Wij Belgen zijn, volgens mijn Franse schoonvader, ‘des mangeurs du pain’. Ik kom maar moeilijk los van salami en paté, laat staan van allerlei heerlijke kazen… Om daar wat binnen de perken te blijven, probeer ik allerlei vegetarische potjes en receptjes uit. Maar ik heb nog maar één of twee blijvertjes gevonden. En die zijn dan voorlopig enkel nog maar aanvaard door mezelf en mijn oudste zoon… Ik vind die potjes nogal ernstig van smaak en weinig troostrijk. En dat moet dan concurreren met cremepaté met appeltjes, of goeie droge worst…

Andere "cadeautjes voor mezelf" zijn chocotoffs of Mars Ice Cream.

Met de rest van mijn goestingskes zit het best wel goed denk ik. Veel gezonde dingen worden vanzelf lekker met een klets mayonaise erbij. Oeps :-)