1. Regulering nodig die machtige bedrijven verantwoordelijk stelt
De huidige duurzaamheidsprojecten zorgen voor meer verantwoordelijkheid voor de boeren, maar niet voor bedrijven. De scoringscriteria van de meeste certificatiesytemen kijken naar wat er op de plantage gebeurt, maar niet naar de handelsrelatie met de aankoper en het mogelijke machtsmisbruik. Dat zorgt voor extra druk bij de boeren en straffeloosheid bij de rest van de sector. Om tot een rechtvaardige sector te komen, is wetgeving nodig die iedereen tot de orde roept: van de kleine boeren, tot de machtige bedrijven.
Silvie Marien van ABVV Horval: “Als vakbond strijden wij voor een zorgplichtwet op Europees niveau en in de lidstaten, omdat dit de enige manier is om internationale bedrijven op hun verantwoordelijkheden te wijzen.”
2. Sterke partnerships tussen productie- en consumptielanden
De cacaoboeren moeten genieten van een gunstig investeringsklimaat. Dat vraagt investeringen in infrastructuur, gezondheidszorg en onderwijs, maar ook transparantie en een dialoog met inbegrip van alle betrokkenen. Hoe kan dit proces gestimuleerd worden? Partnership akkoorden tussen consumerende landen en producerende landen lenen zich hier uitstekend voor. Op dit moment zijn gesprekken over zo’n akkoord aan de gang tussen de EU en Ghana en Ivoorkust. Het is belangrijk dat deze akkoorden op een inclusieve manier tot stand komen en dat er betekenisvolle rollen weggelegd zijn voor middenveld- en boerenorganisaties.
3. Betaal een eerlijke prijs aan boeren
Een eerlijke prijs betalen aan boeren is geen gunst, maar een recht. Het is een voorwaarde om boeren in staat te stellen een leefbaar inkomen te verwerven. Tegelijk is het de meest effectieve manier om een positieve impact te creëren voor de boeren en hen aan te zetten tot duurzame productie.
