Benin Classic 2018 - Women Power Project

In januari 2018 trekken 27 vrouwen al fietsend door Benin van Glazoué naar Contonou. 27 geëngageerde vrouwen die zelf de handen uit de mouwen willen steken om Beninse vrouwen te helpen op hun weg naar de toekomst waar ze van dromen.

Sophie Bossuyt (Huis Van Wonterghem), Veerle Castryck (Roularta), Leen de Clercq (Myldes), Stephanie Desmet (Aqua protect), Eveline Demuynck (Vadegro), Helen Depypere (Dierenartsenpraktijk Samyn), Julie Depypere (Brouwerij St.Bernardus), Pat Donckels (Jolipa J-line), Isabelle Goemaere (Sauna Bosite), Nathalie Lagae (Wever & Ducré), Hilde Meuleman (Woon-en zorgcentrum De Pottelberg), Jasmin Michels (AZ Groeninge), Delphine Rigole (O'Leary's)), Liselotte Rigole (Cameron Fashion), Lies Rondelaere (Cameron Fashion - AZ Groeninge), Nele Rondelaere (Cameron Fashion), Hadewych Samyn ( Dierenartsenpraktijk Samyn), Delphine Staelens (Bavaria Motors), Nele Teerlinck (Deschepper Recup), Tine Theunynck (Bossuyt grootkeukens), Ines Valcke (Lagae hout), Els Vandeweghe (AZ Groeninge), Sofie Vaneeckhoutte (O.L.V van Lourdes ziekenhuis), Linde Vandaele (Duchrimmo), Celine Van Nieuwenhove (Dierenartsenpraktijk - Ekopak), Tess Van Schepdael (Tache de beauté), Patricia Vervisch (Puilaetco Dewaay Private bankers).

Het is ondertussen bijna een jaar geleden dat we ons lieten overtuigen om (naar het voorbeeld van de Nica-mannen) de uitdaging van Vredeseilanden aan te gaan: een 6-daagse fietstocht in Benin! Oorspronkelijk hadden velen onder ons nog nooit van Benin gehoord… ;-)

Elk had zo zijn reden om zich te laten overhalen: Het avontuur, het fietsen zelf, het engagement tov het goede doel, de vriendinnen/familie, … Kortom: in no-time was Benin uitverkocht!! 27 enthousiaste dames waren ingeschreven!!

Voor de fondsenwerving besloten we een heuse benefietavond op poten te zetten! Het werd een schitterende avond met ruim 600 sympathisanten!! Hiernaast werden liters en liters wijn verkocht… ons budget voor Vredeseilanden was binnen :)

In het voorjaar werden ook de eerste trainingen aangevat! Voor velen betekende dit nog het kopen van een fiets en volledige uitrusting… Maar kijk… ondertussen zijn we er allemaal volledig klaar voor! Honderden kilometers in de benen én op ons zadel… we zien het zitten!

Aanstaande zondag kan het grote avontuur écht beginnen! De zenuwen stijgen :) Volg onze avonturen dagelijks op onze facebookpagina of via onze blog…

Tot gauw!

Céline & Delphine (Rigole)

Omstreeks 5u30 stond de bus ons op te wachten aan keukens Bossuyt te Kuurne. Iedereen mooi op tijd gepakt en gezakt. Een paar Benin vrouwtjes waren wat stil en emotioneel maar daar kwam al snel verandering in toen we vertrokken richting Zaventem. De stress viel heel snel weg! Aangekomen in Zaventem, na wat getjool met onze grote fietsdozen en valiezen, stonden Dries, Ingeborg en Klaas van Vredeseilanden ons op te wachten met onze paspoorten. Bart (ook van Vredeseilanden) was ook aanwezig om ons uit te zwaaien en nog een groepsfoto te nemen. Na de grenscontrole was er nog tijd voor een gezellig ontbijt. Om 11u30 stegen we op richting Abedjan voor een tussenlanding om daar dan door te vliegen naar Cotonou in Benin. De vlucht verliep vlot, tijdens de tussenstop in Abedjan kregen we met een paar Benin dames de gelegenheid goeiendag te zeggen aan de piloot in de Cockpit. Om 20u aankomst in Cotonou. Bij het uitstappen van het vliegtuig voelen we direct de hitte. De plaatselijke bevolking van Rikolto stonden ons op te wachten en het laden van de busjes kon beginnen. De dozen werden gestapeld op het dak van de bus en vastgemaakt met touwen. Aangekomen aan het hotel, stelden we vast dat er 3 matrassen waren voor 27 vrouwen. Dit werd opgelost met enkele matrassen uit de buurt bijeen te rapen. We kregen een maaltijd met kip en groenten. Na ons te installeren kregen we snel zin in ons ‘bed’, want we moeten om 5u op om richting Glazoué vertrekken. Ons avontuur is begonnen!

Groetjes, Els en Delphine Staelens

Deze morgen, na een korte nacht, opgestaan om 5u. Klaar en enthousiast om erin te vliegen! We hadden een lange rit voor de boeg: de busjes brachten ons 250km verder naar het noorden, ons startpunt. Tussendoor een pitstop voor ons eerste ontbijt in Benin: oploskoffie met melk uit blik, lekkere banaantjes, omeletjes en…. Mangoconfituur, met stokbrood. Door het chaotische drukke verkeer, kwamen we na 6 uren aan, en kriebelde het al om op onze fietsen te springen. Eerst nog montage van de fietsen onder de mangoboom, bij het centrum van Uniriz-C. Daar kregen we voor ons vertrek nog een woordje uitleg over de verwerking van rijst in Benin. De rijst van de velden en de coöperatieven komt hier terecht. Het kan op verschillende manieren verwerkt worden: voorgestoomd, witte rijst, gebroken rijst,… Hier prefereren ze de voorgestoomde versie, en Rikolto helpt hen om deze rijst op een goede, winstgevende manier te verkopen, voornamelijk in het binnenland. Zo kunnen ze import van Aziatische rijst beperken en zelf voorzien in hun rijst. Eindelijk konden we beginnen aan onze fietstocht!!! Van Glazoué naar Savalou. Met 43° en een zanderige omgeving, was de rit niet te onderschatten. Tijdens de heetste uren van de dag, probeerden we te acclimatiseren en ons eigen ritme te vinden. Liters water en pauzes in de schaduw waren meer dan welkom. Onderweg vele toeschouwers die met een guitige lach riepen: “JovoJovo, bonsoir! Bon arrivée!” Onze middagpauze bestond uit stokbrood met sardienes uit blik of la vache kiri, bij ferme de Léontien. De tweede etappe was weeral een uitdaging voor allemaal, met onderweg een bezoekje aan een Voodoo-plek. Uitgeteld kwamen we ’s avonds aan bij l’auberge de Savalou, net op tijd voor het donker werd. Na een verfrissende douche, fietsen kuisen en aperitief, aten we frietjes van maniok en brochetjes. Vandaag nog geen feestje met Pat’s gouden micro, maar vroeg in bed want morgen staat er ons een tocht van 80 km voor de boeg! Slaapwel, Eveline, Helen en Hadewych

Vroeg uit de veren!

Om 7u vertrokken we om in de koelte zoveel mogelijk kilometers af te leggen. We passeerden langs het paleis van de koning van Savalou. Het was het begin van een prachtig parcours door de brousse. We stonden versteld van de schoonheid van de natuur. Onderweg werden we telkens aangemoedigd door de lokale kinderen. We waren de attractie van de dag. Via single tracks werden we getest op onze technische skills: rotsen, zand en kleine kloven. Na 50 km hadden we onze lunch verdiend: ananas, mango en het klassieke broodje mayo-sardines. Onze platte rust hebben we ingeruild voor een dans met de kinderen van Djalouka op de Afrikaans noten. 22 kilometer verder eindigde onze tocht op de wekelijkse kleurrijke markt van Agouna. We voelden ons als de rattenvanger van Hamelen achtervolgd door een horde enthousiaste kinderen. Op de foto, wat een festijn!

Onze dag eindigt nu in het schooltje van Agouna met een lesje: back to basic! Geen elektriciteit, geen stromend water maar wel een kattenwasje onder een Afrikaanse boom. Straks mogen we op onze matjes en onder ons muskietennet wegdromen.

Hilde, Ines en Isabelle

Ochtendstond brengt goud in de mond. We hebben een tot tranen toe bewogen nacht achter de rug, met het achtergrondlawaai van fluiters en snurkers, onder het toeziend oog van de bewakers. Met een big smile op ons gezicht en de nodige poepenzalf op de billen, kunnen we dit nu schrijven. Onder escorte van de lokale politie deze morgen, vertrok ons peloton voor een rit van 53 km richting Abomey. Het landschap evolueerde van katoenplantages over baobabbomen naar een 'jungle style view' met veel groen en de nodige palmbomen. Op een ongekend tempo arriveerden we reeds op de middag in het paradijs bij Monique. Nooit deden andere Rikolto teams on voor! Het peleton bleef mooi samen, de gène voor een rij moonshots verdween als sneeuw voor de zon. Sneeuw – katoenbergen waren het decor van meerdere foto’s. Uitlaatgassen van de lokale motards werden ingeademd, de smalle en technisch moeilijke zandtracks lieten hun sporen na, letterlijk en figuurlijk, we verwijzen naar de billen van Stephanie, Els en Delphine. Een tweede GSM en zonnebril zoektocht werd succesvol afgerond. Hermann werd door Hilde met een uitgebreide knuffel beloond, Nele T. heeft Klaas bedankt! Alles werd op beeld vastgelegd maar ook wij waren het personage in meerder filmpjes en fotosessies van de lokale bevolking. Zij waren overtuigd dat het Belgisch profpeloton passeerde. Na een laatste steile klim werden we beloond met een idyllisch plekje omringd door houten beelden, onder een afdakje met gekoelde dranken, voor iedereen een echte matras en een douchestraaltje. Er wacht ons nog een uitstapje naar grotten. Uitgebreid verslag volgt morgen ,-; Groetjes aan het thuisfront

Bij deze onze goede avond aan jullie: de blanke:” jovo jovo bonsoir!!!”

Na een paradijselijke nacht, lees toilet met doorspoelend water, elektriciteit (die we eventjes hebben plat getrokken) en bedden voor IEDEREEN, hadden we alle troeven in handen voor onze 4e fietsdag! En wat een geluk: de 69 KM gingen soepel door de beentjes. Tijdens een tussenstop waren 2 van onze “ambassadrices” eventjes in de ether van de lokale radio LALO. Erna opteerden we voor een niet- gepland offroad parcours (de benin classic 2019 zal hier letterlijk en figuurlijk de vruchten van plukken). We roken de “oranges”, we bewonderen de baobabs, de duizenden palmbomen, we genoten van de bananen, de noten, de rijstplantages…..alle ingrediënten reeds opgesnoven voor een hopelijk lekker avondmaal.

Spoorzoekers

Zelfs op de breedste zandwegen moeten we continu sporen zoeken en volgen. Het alternatief heet immers los zand , halveert het tempo en doet het achterwiel op hol slaan. Dit leidt zelfs tot beelden in ons bed, maar we zijn het er allen over eens: liever een droom over zandsporen en –kastelen, dan de traditionele Belgische to do-lijsten-droom die nu mijlen ver weg is en ijverig door het thuisfront wordt opgevolgd.

Geluk

Ons hart gaat open bij het zien van de warme familiale taferelen: broer met jongere zus op de rug, mooie schoolgemeenschapjes, een simpele bonjour… dit maakt hen hier gelukkig…en ons ook!!!!!!! Hopelijk nemen we een snuifje soberheid mee in de valies.

Sfeer en gezelligheid

Wie beweert dat 27 vrouwen samen geen hecht team kunnen vormen, heeft het duidelijk mis…bij deze sorry aan sommige echtgenoten: jullie stelling was fout! We geven elkaar letterlijk en figuurlijk een duwtje in de rug, we hangen in elkaars wiel, een traan wordt door een ander weggeveegd, een wondeke wordt ontsmet door de verpleegsters en onze artse, vleermuizen en kakkerlakken worden door de stoersten uit de kamer gehaald m.a.w. een mooie ketting van samenhorigheid is gevormd.

ALWEER een topdag op alle vlak!

Brobbelbuikjes, oververhitte voetjes, schouderzoen aan een vrachtwagen, de eerste luizenzoektocht (uiteindelijk bleek de jeuk van dondervliegjes te zijn), zadelpijntjes, schaafwonden aan de beentjes, walletjes onder de ogen….. al bij al kleine kwaaltjes….en we konden het geweten hebben:

BENIN’t goa niet, bestoa niet!

Nathalie, Liselotte, Linde

Everything that happens in Benin, stays in Benin… tot hier ons verslag, gegroet! De redactie Nele R, Pat & Nele T :) :)

Nee, alle gekheid op een stokje, onze trouwe supporters, lieve familie en vrienden, gunnen we met plezier een kijkje op onze voorlaatste fietsdag. Jaja, je leest het goed, voorlaatste fietsdag!

Eerst nog even donderdagavond afsluiten… Voor het eerst hebben we eens echt de tijd genomen voor een après-vélo. De “Saint-Véran-fata-morgana” was in werkelijkheid een Beninoise werkmanspintje, maar het smaakte. Ineens was het schoonmaken van onze fiets, alsook het vlug zoeken naar een geschikte slaapplaats niet meer primordiaal, integendeel! Desnoods sliepen we onder de blote hemel en de fiets werd een zorg voor morgen. Ons vrolijk, vrouwelijk onderonsje werd afgesloten met een aan huis geleverde foodbox... iedereen voldaan en tevreden in zijn “bedje” of op zijn matje… in goed gezelschap van plaatselijke fauna en flora.

Alweer had de ochtendstond goud in de mond. Tegen 8u deze morgen stonden we fietsklaar naast onze trouwe tweewieler, weliswaar iets minder grondig gepoetst in vergelijking met de vorige dagen ☺. Een Easy Peasy dagje zou het worden, althans dat hadden we in onze gedachten. Een luttele 47 km en ons dagje zat erop, gene stress, maar… de werkelijkheid was iets minder easy want de Beninse vlakte verraste ons met 3 stevige, onaangekondigde cols. Al snel voelden we onze beentjes en beseften we dat ook de voorlaatste fietsdag zich niet zomaar gewonnen zou geven… Puffend maar opnieuw tevreden haalden we de eindmeet, maar ooohhhh lieve mensen, wat voor een eindmeet!

The “Paradise on earth”, toch in Beninse termen, kwam in ons zicht, en geloof ons, een spontane lach kwam op ieders gezichtje bij het zien van al dat moois… strak wit geschilderde huisjes tussen de palmbomen en kokosbomen, samen met een eindeloos zicht op het meer, kleurden onze dag. Na de gebruikelijke fotosessies kwamen verse kokosnoten ons tegemoet. Een mens heeft soms niet veel meer nodig om intens geluk te voelen. Iedereen mega content, wat een schril contrast met ons verblijf van de voorbije dagen. Een luxe douche stond ons te wachten, gevolgd door een gezellig aperitief. Al werden we vlug nog even tot de orde van de dag geroepen… Een zandstrookje voor het hotel had onzen Dries uitgekozen om nog even onze mtb-skills te oefenen voor morgen, want ja lieve mensen, morgen onze laatste fietstocht en het wordt er eentje met pit, niet minder dan 90 km waarvan de laatste 30 in los zand!!! Het venijn zit hem altijd in de staart! Het wordt dus nog even doorbijten, ook dit verhaal heeft nog een vervolg….

Tot morgen, Veel groetjes, Nele R, Pat & Nele T en de rest van het roze peleton. PS lieve mannen aan het thuisfront, als we maandagavond ons matje in het midden van de living leggen, een koordje spannen voor ons muskietennet, met onze fietshelm voor tv gaan zitten, het toilet vergeten door te trekken of nog erger, in de tuin gaan plassen, mea culpa, een mens went snel!!!

Dag 7 : Oh what a day!

“Goedemorgen , goed geslapen ? ”, werd al snel “ K’voel precies wat brobbeling vandaag”. Jasmin gaf ons de goede zorgen en zo konden we er weer tegenaan, want er was een specialleke : ons Hilde is jarig. Na het showen van haar cadeautje (Afrikaans Kleedje) op de pier, vertrokken we vol goede moed aan onze laatste rit al wisten we dat het een emotionele route zou worden . We reden vlotjes door de eerste 50 km om dan het hartverscheurende verhaal te horen over de slaven .Wat voor hen “La porte de non retour” was , was voor ons de start van “ La Route du Pêche” . We begonnen ons eigen Benin – Dakar. Banden lossen, gewicht verleggen en volle gas trappen…… Go with the Flow en genieten maar.

Onderweg een frisse plons in de Oceaan en het einde was in zicht en wat voor een einde. Iedereen haalde de eindmeet met een schribbeltje hier en daar. Na de ontlading en de felicitaties kwam de persoonlijke trofee en toen was het tijd om te klinken met een frisse pint. 27 karaktervolle vrouwen! Maar wat waren we zonder de steun van Dries, Klaas, Ingeborg, Blaisse, Hermann en Eugène!

Om te eindigen nog enkele Weetjes – Watjes: - 390 km op de teller - 2200 hoogtemeters in de benen - 1000 liter water in de Pulle - 100 den hydratabs, Isotonepoeder, energiebars en recoveryshakes werden verorberd Ensemble on est plus fort ! Warme groetjes, Patricia, Sofie, Sophie

We hebben er zo lang naar uitgekeken, we hadden een jaar de tijd om :

• ons sponsorgeld bijéén te sprokkelen, we zetten een paar dingen op touw met het gehele team, bovendien leerden we elkaar ook steeds beter kennen.
• ons voor te bereiden op het fietsen, met vallen en opstaan, op droge en modderige parcours, met vaak een natje en een droogje als après... .
• ons voorbereiden op de hitte… dit was onmogelijk.

Van in het prille begin voelden we ons een ‘woman power team’, dit hebben we als sterk team aangehouden tot aan de eindmeet!! Maar nu…. Ons geslaagd Beninavontuur zit er op…

Eenmaal geland in ons thuislandje, konden we niet snel genoeg thuis zijn. Gezinnetje terug zien, een warme douche nemen, meer hygiëne, een beetje luxe, Vlaamse kost eten, slapen in ons eigen bedje,… Maar al snel begonnen we elkaar en de sfeer weer te missen… . Aan de vele whatsapp’kes concluderen we dat het avontuur constant door ons hoofd spookt, sommigen dromen er zelfs over. We kunnen toch stellen dat het ons een diepe indruk nagelaten heeft.

• een weekje zomer, (soms te warm) dag en nacht, zonder regen, terwijl ons gezinnetje thuis bij de kachel zat.
• de vele opgewekte schoolkinderen langs straat
• de vele singletracks van hutjes naar hutjes
• overal geitjes en kippetjes
• het prachtige heuvelachtige landschap
• het aangrijpende verhaal over de slavenhandel aan Porte du non retour in Ouidah
• weinig verkeersveiligheid
• de rijstproductie die jaarlijks beter wordt
• de vele stofferige wegen
• de niet te beschrijven toiletten
• plastiek verpakkingen doen er hun intrede
• de prachtige route de pêche, een zanderige weg van 30 km langs de kust, onze eindmeet!
• heimwee
• ...

We willen Dries, Ingeborg en Klaas nog eens extra bedanken! We hebben het jullie met 27 Westvlaamse powerwomen misschien niet altijd gemakkelijk gemaakt… Ook het thuisfront voor de steun! Ze hebben ons in het weekend dikwijls moeten missen omdat we weer eens kilometers moesten doen… Ook een grote dankjewel aan al onze sponsors, zonder jullie ging deze uitdaging niet gelukt zijn! Onze welgemeende appreciatie hiervoor!

Tine en Veerle