“Normaal gezien regent het hier deze tijd van het jaar en zijn de mensen volop aan het zaaien en planten. Maar dit jaar wachten we nog steeds op de eerste druppels”, laat Olais Simon Sikoi weten vanuit Simanjiro in Tanzania. “De klimaatveranderingen laten zich dus ook hier voelen."

"Bovendien speelt het oude conflict tussen ons, Maasai-herders en de ingeweken landbouwers,” vertelt hij. “De drinkpoelen voor ons vee raken opgedroogd, en we hebben nauwelijks toegang tot de rivier, want het land rond de rivier is veelal ingenomen door mensen die aan landbouw doen op die gronden. Zij appreciëren het niet als we met ons vee over hun velden trekken”.

van Same naar Simanjiro

Vredeseilanden werkt al meer dan vijf jaar samen met verschillende organisaties in het district Same (noordoost Tanzania). Zij kunnen enkele mooie resultaten voorleggen. Met de opgebouwde kennis en ervaring op het vlak van economische activiteiten begon het Vredeseilanden team vorig jaar ook een werking in het aangrenzende district Simanjiro.

Dat ligt aan de andere kant van de rivier die de twee districten scheidt. Jammer genoeg is er geen brug, waardoor de verbindingen moeilijk en tijdrovend zijn. Simanjiro is grotendeels Maasaigebied. Het bestaat vooral uit een droge vlakte waarin de Maasai rondtrekken met hun vee.

In het district ligt ook het bekende natuurpark Tarangire, dat op zich groter is dan 1/3 van België. Door de grote bevolkingsdruk vanuit de Kilimanjarostreek komen er meer en meer mensen in Simanjiro wonen. Maar de vele droogteperiodes maken de landbouw erg risicovol. In de streek heerst dan ook een groot voedseltekort.

Langs de rivier zijn er – dankzij irrigatie – mogelijkheden voor landbouw. In het verleden werd daarmee begonnen. Maar sinds de nationale overheid het beheer aan de lokale gemeenschappen heeft ontnomen en het onder nationaal gezag heeft geplaatst, is het beheer van de kanalen in verval gekomen zodat ze niet of nauwelijks functioneren. Er komen ruim 5.400 hectaren land in aanmerking voor bevloeiing. Voor 3.000 daarvan zijn er nog geen voorzieningen.

Maar hoe meer gebied ingenomen wordt voor landbouw, hoe moeilijker het voor de Maasai-herders wordt om hun nomadisch leven vol te houden en van hun geiten en koeien te leven. Noodgedwongen beginnen sommigen zich te settelen en aan landbouw te doen. Als overlevingsstrategie.

ver weg van alles

In deze context zal Vredeseilanden de komende jaren werken. In het gebied zijn maar weinig ontwikkelingorganisaties actief. De district planning officer van Simanjiro formuleerde zijn welkomstwoord als volgt: “We leven in een vrij geïsoleerd district, zowel op vlak van afstand, als op andere vlakken. Dat heeft ervoor gezorgd dat er momenteel maar 3 ngo's in het hele gebied actief zijn. We zijn dan ook blij dat VECO een nieuwe partner van ons wordt.”

Er is al heel wat voorbereidend werk gebeurd: een marktstudie toonde aan dat de teelt van uien veel potentieel heeft. Daarnaast zal er ook een programma opgezet worden om de veestapel van geiten te vergroten, vooral voor eigen consumptie maar eventueel ook voor de verkoop. En bovenaan het “to do” lijstje van het Vredeseilanden team staat natuurlijk ook het bemiddelen tussen de Maasai herders en de landbouwers over landconflicten.

Wat eerst?

Het heropenen van een aantal belangrijke irrigatiekanalen krijgt de absolute prioriteit. De districtsoverheid en Vredeseilanden hebben samen voor de nodige centen gezorgd om graaf- en metselwerken te betalen. In de komende maanden hopen we daar meer over te kunnen vertellen.