Vredeseilanden is voorzichtig positief over het door de G8 aangekondigde investeringspakket van 20 miljard dollar, bestemd voor lokale landbouw in het Zuiden. “Men erkent daarmee dat de voedselcrisis geen loutere gril van de markt is, maar een fundamentele schok die een dringende ingreep vereist”, zegt Gert Engelen, beleidsmedewerker van Vredeseilanden.
20 miljard aan landbouwinvesteringen voor de volgende vijf jaar is een belangrijke stap, maar euforie is voorbarig. De FAO berekende al dat er elk jaar 30 miljard dollar nodig is voor een structurele oplossing.
“En beloven is één ding, de uitvoering volgt daarom niet uit zichzelf”, merkt Gert Engelen op. “Tijdens de FAO-top in Rome van juni 2008 werd ook al tien miljard aan investeringen in landbouw aangekondigd. Maar van de vorige beloofde 10 miljard is nog maar een fractie op tafel gekomen.”
Een eerdere G8-bijeenkomst bombardeerde de millenniumdoelstellingen tot topprioriteit. Die stellen dat tegen 2015 het aantal hongerlijders gehalveerd moet worden tot 400 miljoen mensen. “We zitten volgens de recentste FAO-cijfers evenwel al aan 1 miljard hongerlijders. Niet bepaald de goede richting.”
De vraag zal ook zijn in wat er geïnvesteerd wordt. “Gaan we het aantal mega projecten vermenigvuldigen zoals de Chinese oliepalmplantage in Congo van 1 miljoen hectare die zaterdag werd aangekondigd?”
De aangekondigde investeringen van de G8 zouden zich in hoofdzaak richten op kleine familiale boeren. Daarmee plaatsen ze zich op dezelfde lijn als ondermeer de VN en de Wereldbank, die eerder al pleitten om meer investeringen in familiale landbouw als middel tegen honger, armoede en klimaatopwarming.
“Dat is mogelijk een belangrijke verschuiving in het denken”, meent Engelen. “Het staat alvast diametraal tegenover het beleid van tientallen jaren van blinde liberalisering van de wereldvoedselmarkt dat ten koste ging van de landbouw in arme landen. Het contrasteert ook met het beleid dat honger bestreed door voedselhulp - een methode die lokale markten veelal ontwrichtte en een verlammende afhankelijkheid creëerde – in plaats van de lokale voedselproductie te stimuleren.”
“We zullen moeten afwachten of de belofte effectief wordt hard gemaakt en of er inderdaad grote vooruitgang komt in de uitbouw van een duurzame familiale landbouw als oplossing van het hongervraagstuk.”