Vietnam Classic 2018

Van 13 tot 24 april fietsen we de Vietnam Classic 2018 met Bruno, Elke, Pascale, Marc, Tine, Frank, Marleen, Dirk, Patricia, Line, Francois, Ralph, Christian, Vincent, Peter en Marc. Hun avontuur langs prachtige vergezichten, door rijstvelden en onbeschrijflijke heuvels kan je hier volgen vanaf 14 april.

Bijna 24 uur aan één stuk onderweg geweest. Maar zelfs met jetlag en vermoeide busbenen is iedereen de fiets opgesprongen voor de allereerste rit. Net voor het donker nog even snel 20km door de Vietnamese heuvels gefietst!

Gisterenavond mochten we nog een stevige uitloper meemaken van het regenseizoen. Gelukkig waren we bijna klaar met eten maar we moesten toch vluchten want zelfs onder het afdak werden we kletsnat. Heel de nacht geregend en gestormd maar dat kon de slaap voor de meesten niet bederven.

Deze morgen kregen we een heerlijk ontbijt met noedelsoep, pannenkoeken, vers fruit. Perfect om de zwaarste rit aan te vatten. Blijkbaar was de rit uitgestippeld toen er nog geen maisveld was , dus we mochten we aan de rand van het veld langs een rivier rijden/stappen. Plots hilariteit alom. Eentje zonder fiets in de rivier gesukkeld. 100 m verder de volgende met fiets en al de rivier in. Dan toch maar snel terug naar de hoofdweg en kregen we de eerste echte zware klim. Onverhard , heel technisch en steil… Gelukkig was het niet te warm maar zweten deden we … Maar de eerste schaafwonden waren een feit !

Dan trokken we naar de zwaarste klim van de dag. 4km klimmen met stukken van 12% - gelukkig wel verhard. Lunch op top van de berg viel letterlijk in het water en dan maar gestopt bij lokale mensen voor een alweer overheerlijke lunch klaargemaakt door Binh. Weet wel niet of we nog mogen terugkomen…. WC verstopt waardoor iedereen zich langs de weg moest zetten. Ondertussen was het gestopt met regenen en konden we echt genieten van de prachtige landschappen. De vriendelijkheid en gastvrijheid van de lokale bevolking zijn hartverwarmend

Nog een laatste crash met heel wat schaafwonden, zorgen ervoor dat onze dokter zijn werk heeft gehad de eerste dag… Daarna lekker gaan eten en verbroederd met onze chauffeurs. Nu snel afsluiten en hup naar de karaoke bar…

Een vettig parcourske, meer woorden heeft het verslag eigenlijk niet nodig… Vandaag geen regen, zelfs de zon kwam erdoor. Maar toch bleven we niet droog. Een duik in een of ander waterreservoir, een val in de modder of fietsen door de beek omdat het brugje wat ‘onstabiel’ was… de meesten hadden dus wel minstens natte voeten.

Na de lunch hadden we wat ontspanning door een volleybalmatch tegen de lokale bevolking. Daar gaan ze hier nog jaren over spreken! Maar wat een tocht vandaag: wat is Vietnam toch prachtig! Het spectaculaire zicht over het meer van Vu Linh is onze mooiste beloning (naast dat ongelooflijk lekkere pintje).

En dan nu tijd om het glas te heffen op onze jarige: proficiat Christiaan xxx

Line en Patricia

Vanmorgen opgestaan met het kraaien van de haan in het paradijslijk hotelletje aan het meer van Vu Linh. Het zicht op het meer was niet minder dan gisteren bij het ondergaan van de zon. Na een uitgebreid ontbijt moeten we al afscheid nemen van deze mooie plek. De fietstocht vandaag zal ons weer dichter brengen bij Hanoi. Het weer zit weer mee. Geen druppel water te verwachten en zon in de namiddag. De eerste kilometers zijn nog heuvelachtig en brengen ons langs de laatste rijstvelden vooraleer we de theeplantages ingaan. Het ideale moment voor Marc Snoeckx om, zijn naam waardig nog een duik te nemen in een van de rijstvelden… Eens tussen de theeplantages hebben we een meeting met Hai, de verantwoordelijke van de theeplantages. We leren over groene, zwarte en witte thee en hun samenwerking met Rainforest Alliance en hun sustainable agriculture. Weer wat wijzer gaat onze trip verder tussen de theeplantages met adembenemende vergezichten. Na de lunch breekt de zon pas echt door en wordt het genieten tot de laatste kilometer. Na 85 km bereiken we uiteindelijk onze eindbestemming. Tijd voor een terrasje met een lokaal degustatiebiertje. De avond kan beginnen. Morgen is het kortere rit dus vanavond mag het wat later worden…

Peter en Marc

Het eerste deel van de tocht gaat over kleine wegen en paadjes langs en door de rijstvelden. Er wordt goed doorgefietst, de enige obstakels zijn wat koeien en buffels die niet altijd even gemakkelijk de weg vrijmaken.

De eerste stop is in Tan Duc waar Mr Hai ons opwacht. Hij verwelkomt ons samen met de secretaris van de communistische partij. Het Rikolto project is een succesverhaal in Tan Duc. Sinds 2008 zijn de lokale groentenboeren georganiseerd in coöperatieven. De landbouwtechnieken zijn verbeterd met een duidelijke verhoging van de productie en van de kwaliteit van de groenten. Het dorp wordt er economisch beter van en de samenwerking gaat vlot. Een belangrijke vernieuwing is de ‘low cost quality control’. Het gaat om een systeem van kwaliteitscontrole dat door de boeren zelf wordt toegepast. Hopelijk kan dit erkend worden door de overheid als een echt kwaliteitslabel. Sinds 2013 werkt de coöperatieve autonoom en tot op heden zijn de resultaten uitstekend.

Na een overheerlijke lunch rijden we verder tot aan de Rode Rivier. We nemen de ferry en dan gaat het richting Ban Vi National Park. De weg naar het hotel is een stevige klim van 6km. Een kleine Ventoux op z’n Vietnamees: een leuke finale van een schitterende dag.

Marleen en Dirk

Gisteren kwamen we na een pittige beklimming van ca 5 km toe aan ons hotel. De bloemenpracht aan de ingang deed ons reeds vermoeden dat dit het betere werk was …. net zoals de laatste helling :). Heerlijke matrassen, een donsdeken en zalige zachte handdoeken … wel bizar dat dit het eerste hotel is zonder Wifi … maar wel goed om volledig te onthaasten.

Na het ontbijt met noedels vanmorgen en een zoektocht door een berg vers gewassen kleding … welke tenue is van wie … stonden we klaar voor een korte beklimming naar de echte top ietsje hoger. Onze poging bleek al snel niet de moeite waard omwille van wegenwerken. Dan maar rechtsomkeer naar beneden. Een zalige afdaling die ons deed terugdenken aan de pittige “Vietnamese” beklimming van gisteren. We hadden onze beste beentjes toch wel boven gehaald. Nu sinds vanmiddag zijn vrouw is ingelicht kunnen we hier schrijven dat het ook wel een aankomst in mineur was voor één van de deelnemers. Na een verkeerde val met gebroken enkel tot gevolg keerde hij terug uit het ziekenhuis met een mooie plaaster. Mede dankzij de goede zorgen van de begeleidende dokter en de organisatoren is alles zeer vlot en professioneel opgelost … vandaag eentje minder op de fiets maar hij stelt het goed en is pijnvrij.

De eerste lekke band van de reis was vanmorgen vroeg tijdens de afdaling voor Bart onze begeleider op de fiets. Aan de voet van de berg stond zoals steeds de Jeep getrouw op ons te wachten. Frisse ananas op onze reeds ruwe tongen blijft toch een zaligheid!

Eerste tip van de sluier is gelicht - dit is een goede gewoonte van Bert die we Bart “eigen” hebben gemaakt :) …. vanavond kunnen we ons laten verwennen ! Stoffige rit op heel zacht glooiende asfalt en ineens verschijnt daar een paars/witte feesttent met Happy Wedding erop ! Ze kunnen hier amper Engels maar dat kennen ze wel. De toon is gezet voor de steeds dichterbij komende trouw van Olivia en Peter :) ! We zetten onze koers voort en dit begint toch een beetje te ruiken naar “koers”. De kopgroep geeft graag gas … testosteron gehalte stijgt zo te zien. Dag 5 op de fiets blijkt meer dan ooit dat onze groep behoorlijk homogeen is met enkele uitschieters naar boven …. de opgebouwde conditie van de afgelopen dagen werpt zijn vruchten af.Lunch zag er speciaal uit … voor ’t eerst buffelmaag gegeten hetgeen qua uitzicht meer leek op vis.

Laatste étappe van de dag is uitgedraaid op een voortzetting van de “race”. Tussen mooie landschappen en rijstvelden en af en toe een passage door een stoffig dorp. De auto’s claxonneren maar wijken niet voor ons, het is toch uitkijken bij het oversteken van soms druk bezette wegen. Tijdens de lunch kregen we meer te horen en konden we onze massage reserveren, iedereen heeft besloten zich te laten masseren. Wel verdiend nu onze teller op een goeie 400 km staat :). Toen we vernamen dat er voor ’t eerst ook een zwembad zou zijn in ons hotel werd er nog sneller gereden … we hadden onze toekomstige stal geroken … toegegeven …… onze reukorganen zijn hier en daar ook al wat getraind geweest.

Onderweg nog een bevoorrading onder begeleiding van Frederieke en het Vietnamese team. Er wordt superveel gelachen en soms zijn we ook wel wat “lief fars” met Frederieke, Rikolto begeleidster, aan onze zijde. Misschien is ze nu eens zo blij met een Belgische man in de Jeep aan haar zijde ;) ?! We zijn net aangekomen in een pareltje …. een oase van rust onder leiding van een fransman. De eerste groep is vertrokken naar de massage, anderen drinken een biertje en stilaan wordt de bagage naar de kamers gebracht. Tijd om het verslag van “koersdag” af te sluiten en eens een kijkje te nemen in ons mooi verblijf :)

Bruno en Elke

Muziek onderweg is een toppunt op deze platte lange weg. Terwijl wij zaten te zwoegen en zweten in de pakkende warmte was onze verongelukte man aan het genieten van een pedicure aan zijn gebroken voet. Na 80 km vechten tegen de wind bezochten we en 'organic farm' die door vrouwen word gerund en gesteund door een vrouwenorganisatie, de overheid en natuurlijk Rikolto . Ze werken van 3-4uur s'ochtens tot 8u. Dan nemen ze een pauze tot 15 uur en werken ze tot laat 's avonds. Dit 7 op 7. Tijdens het bezoek viel Marc Snoecks van verbazing van zijn stoel. Na het bezoek van de farm was het nog even fietsen tot we aan een lange tocht met de partybus vertrokken naar onze bestemming : Ha Long Bay. Eens daar kregen we een lekkere rijstsoep. Na en lange vermoeiende dag kruipen we het bed in om morgen fris en monter naar Ha Long Bay te gaan.

Vincent

Wat voorzien was als een genietdag is vandaag met veel animo verlopen ... Het begon met uitslapen, een relax ontbijt met spiegeleitjes, rustig alles klaar maken voor het vertrek en dan kwam onze Bart met de boodschap dat het toch beter is om iets vroeger te vertrekken kwestie van de ferry te halen, het belooft druk te worden. Ok iedereen akkoord, het zal wel moeten...

Onze vriend Christian niet vergeten, maar voor alle veiligheid krijgt hij voor het vertrek nog een speciaal kousje aangemeten. Na een paar kilometer komen we aan bij het vertrekpunt van de ferry, blijkbaar toch te vroeg dus we hebben nog tijd genoeg om een terrasje te doen. Er wordt ons een koko’s aangeboden die we met een rietje mogen ledigen. Dan slaat het noodlot toe, iemand wil al het lekkers uit de kokosnoot snijden, maar snijdt zich serieus in zijn vingers, waardoor de dokters terug in actie mogen treden. Goed dit valt ook nog wel mee, nu ontsmetten en straks naaien we da wel op de Ferry.

Titanic gehalte op een boemvolle ferry. Van de Ferry gekomen kunnen we onze rit terug aanvatten. Wat ons als makkelijk werd beloofd, is toch niet zo makkelijk. We moeten weer wat hellingen overwinnen vooraleer we onze eind bestemming zullen bereiken. Nog even een technische beklimming, een pittige afdaling en weer hebben we pech. Iemand crashed tijdens de afdaling en zal ook mogen genaaid worden. Dokters zijn niet voor niks meegekomen. Vijf draadjes zijn er deze keer nodig. Topdokters!. Toch mogen we niet vergeten dat dit weeral een prachtige dag was, een unieke ervaring om op een eiland te mogen fietsen in Ha Long Bay inclusief de adembenemende zichten met als eindpunt een zeer verzorgd hotel. We nemen een duik in zee en klinken met een pintje aan de rand van het zwembad. We hebben het verdiend. Een ongelooflijke ervaring, speciale dank aan onze vrolijke begeleiders, Bart onze sympathieke fietsgids, Polle de mechanieker en bezemfietser, Binh en Frederieke voor al het werk achter de schermen en niet te vergeten de ploeg aan het thuisfront die de reis impecabel heeft georganiseerd. We sluiten de avond af in een heerlijk visrestaurant, jawel met oesters. Salut!

Tine & Ralph

(nvdr, aan het thuisfront : geen paniek… de opgelapte bikers hebben het thuisfront verwittigd… ;-))