“Een hapje voor mama… Een hapje voor papa…” We krijgen het van jongs af aan ingelepeld: “Goed eten hé manneke!”
Maar je krijgt zoveel op je bord. Een bolleke bij de bakker. Een rolleke bij de slager. Een extra dessertje bij de bomma, want op één been kunt ge niet staan. Een plakkerige ‘chocolade’cent tijdens de speeltijd van uw beste vriendinnetje. Twee worstenbroodjes zijn zoveel cooler dan een gebalanceerde brooddoos. Op het einde van de maand eet je wat in reclame staat, niet wat goed eten promoot. Er zijn zoveel speciale gelegenheden. Eten is emotie, we eten niet altijd wat we weten.
Dat is wat op mijn maag ligt: ‘Goed eten is een recht’, dat is een goeie slogan, maar wat is ‘goed eten’ eigenlijk? Vegetarisch, duurzaam, fair trade, lokaal, veganistisch, gezond, bio, op het ritme van het seizoen, verpakkingsloos… kan dat allemaal, en moet dat altijd samen?